Ὁ Ναπολεοντίσκος ἐμφανίσθηκε ὑπεροπτικὸς καὶ ἀλαζονικὸς στὴν Ρώμη, μιλώντας μὲ προκλητικὸ τρόπο γιὰ ἀποκατάσταση τῆς δημοκρατίας στὴν Εὐρώπη μὲ τὴν ἔλευσή του, ἐνῶ ὁ Ἰταλος πρωθυπουργὸς τὸν ἐπανέφερε στὴν τάξη καὶ ἐπισήμανε τὴν ἀνάγκη γιὰ ἀνάπτυξη καὶ μεταρρυθμίσεις καὶ ἀπέφυγε νὰ ἀναφερθεῖ σὲ θέματα δημοκρατίας, ἐνῶ ἐπικαλέσθηκε τὰ σχέδια Ντράγκι καὶ Γιοῦνκερ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνάγκη μεταρρυθμίσεων, μὲ ἑλληνικὴ πρωτοβουλία καὶ μὲ σεβασμὸ τῶν εὐρωπαϊκῶν ἰδεωδῶν. Ὁ Ναπολεοντίσκος χαρακτήρισε ὡς ἁπλὲς ἰδέες τὶς προτάσεις του, ὄχι ἐπεξεργασμένο πρόγραμμα, ἀλλὰ ὁ Ματτέτο Ρέντσι ἐπέμεινε στὴν ἀνάγκη σεβασμοῦ τῶν κοινῶν κανόνων ἀπέναντι στὴν ἑνιαία Εὐρώπη, ὅτι συζήτησαν τὶς ἑλληνικὲς προτάσεις σὲ γενικὲς ἀρχὲς καὶ ὅτι αὐτὲς θὰ κριθοῦν στὰ ἁρμόδια ὄργανα. Τὴν προσαρμογὴ τοῦ πρωθυπουργοῦ μας στὴν σκληρὴ πραγματικότητα ζήτησε καταλήγοντας ὁ Ἰταλὸς καὶ τοῦ δώρισε μία γραβάτα∙ ἦταν ἀρκετὰ σημαντικὴ ἡ χειρονομία γιὰ τὴν ἐνδυμασία τῶν Ἑλλήνων ὑπουργῶν.