Στὶς περιπτώσεις ἀναδείξεως στὴν βασιλεία τυχαῖα κάποιων ἀναφέρεται ὁ Πλούταρχος, ὅπως μὲ τοὺς Ἀχαιμενίδες στὴν Περσία∙ εἶχε παραθέσει τὸν στίχο ἀπ’ τοὺς «Ἱππῆς» τοῦ Ἀριστοφάνους, «καί κε γυνὴ φέροι ἄχθος, ἐπεί κεν ἀνὴρ ἀναθείη», διότι καὶ ἡ γυναῖκα φέρει τὰ βάρη, καὶ ὅταν ὁ ἄνδρας ἀποφασίζει». «Τοὐναντίον μὲν οὖν εἴποι τις ἄν»∙ τὸ ἀντίθετο μάλιστα μποροῦσε νὰ πεῖ κάποιος. «Ὅτι λαβεῖν καὶ ἀναθέσθαι δύναμιν καὶ πλοῦτον καὶ ἀρχὴν καὶ γυναικός ἐστι καὶ παιδός»∙ ὅτι τὸ νὰ παραλάβει καὶ νὰ ἀναθέσει δύναμη καὶ ἐξουσία καὶ πλοῦτο μπορεῖ νὰ γίνει καὶ ἀπὸ γυναῖκα καὶ ἀπὸ παιδί. «(Ὀάρσῃ καὶ Δαρείῳ Βαγώας ὁ εὐνοῦχος ἐπέθηκε τὴν Περσῶν βασιλείαν»)∙ ὅτι στὸν Δαρεῖο καὶ τὸν Ὀάρση ὁ εὐνοῦχος Βαγώας τοὺς βοήθησε νὰ ἀναλάβουν τὴν βασιλεία τῶν Περσῶν. Μὲ δόλο πῆρε τὴν ἐξουσία ὁ Δαρεῖος, ἀλλὰ ἡ δυναστεία του κράτησε ἐπὶ δύο αἰῶνες.