Τὰ δημοσιονομικὰ ἐλλείμματα μετατρέπονται σὲ βρόγχο γιὰ τὴν κυβέρνηση, καθὼς ὑποχρεοῦται ἐξεύρειν τρία δις εὐρὼ γιὰ ὁμόλογα τὸν Μάρτιο, πέραν τῶν ἐσωτερικῶν ἀναγκῶν∙ ἤδη τὸ ὑπουργεῖο Ὑγείας ἔδωσε ἐντολὴ γιὰ περικοπὴ κατὰ 57% τῶν χορηγήσεων στὰ νοσοκομεῖα, μὲ τοὺς προέδρους διαμηνύειν ὅτι δὲν ἔχουν χρήματα οὔτε γιὰ γάζες, ἐνῶ καὶ ἡ πληρωμὴ τῶν συντάξεων θεωρεῖται ἄκρως προβληματικὴ πλέον. Οἱ συγκρούσεις μεταξὺ τῶν ὑπουργῶν δημοσιοποιοῦνται τώρα, «ὅπου φτώχεια καὶ γκρίνια», ἀλλὰ δὲν διαφαίνεται διέξοδος, χωρὶς τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἀξιολογήσεως καὶ τὴν εἴσπραξη τῆς δόσεως∙ πολιτικὰ ὅμως αὐτὸ σημαίνει κόλαφο γιὰ τὸν Ναπολεοντίσκο, καθὼς οἱ φωνὲς κατὰ τοῦ Κουρεμένου γίνονται πιὸ βροντερές. Ἡ ἀσφυξία στὴν ἀγορὰ προκαλεῖ τὴν ἔκρηξη τῶν παραγωγικῶν κλάδων, ἐπειδὴ διευρύνονται οἱ ἐλλείψεις ἀνταλακτικῶν καὶ πρώτων ὑλῶν, μὲ τὴν ἀπαίτηση τῶν ξένων γιὰ ἐμπρόθεσμη πληρωμή, διότι δὲν δέχονται ἐπιταγὲς ἑλληνικῶν τραπεζῶν∙ πληρώνουμε τὴν «χρεωκοπημένη»χώρα τοῦ Κουρεμένου.