Ἡ διαχείριση τοῦ ἑλληνικοῦ θέματος ἀπ’ τὴν Εὐρωζώνη ἀποβαίνει ἡ χειρότερη ὑπόθεση στὴν ἱστορία της∙ ἀπ’ τὴν ἀρχὴ ἦταν δύσκολο, ὅταν πρὸ πενταετίας ὁ σοσιαλιστὴς πρωθυπουργὸς ἔφερε τοὺς Εὐρωπαίους πρὸ τετελεσμένων γεγονότων, μὲ τὶς δολοπλοκίες του μὲ τοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους. Τὴν τελευταία τριετία ὅμως ἡ χώρα εἶχε κάνει ἅλματα καὶ ἀναδείχθηκε στὴν πρώτη θέση ἀναπτύξεως τὰ δύο τελευταῖα τρίμηνα πέρυσι, ἀλλὰ ἡ ἐμμονὴ τοῦ Ναπολεοντίσκου γιὰ ἐκλογὲς προκάλεσε τὴν ἐπιστροφὴ στὴν ὕφεση, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀναστροφὴ τῶν δημοσιονομικῶν μὲ τεράστια διόγκωση τῶν ἐλλειμμάτων∙ τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι ἀντιγράφει τὸν σοσιαλιστὴ προκάτοχό του καὶ λέει συνεχῶς ἀσύστολα ψεύδη στὶς Βρυξέλλες, ἐνῶ ἡ κυβέρνησή του εἶναι ὑπὸ διάλυση, ἀλλὰ ἐπιδίδεται μανιωδῶς στὴν ἀντιγερμανικὴ ὑστερία∙ οἱ ὑπουργοί του ἀντί νὰ μελετοῦν τοὺς φακέλους σκέπτονται τρικλοποδιὲς στοὺς ἑταίρους. Δύσκολη εἶναι ἡ διέξοδος καὶ ἐλπίζουμε ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἀποτελέσαι σταθεροποιητικὸ παράγοντα.