Ὁ πόλεμος μεταξὺ τῶν συνιστωσῶν τῆς κυβερνήσεως προσλαμβάνει τὴν μορφὴ ἀλληλοεξοντώσεως, διότι διαφορετικὰ δὲν ἐξηγοῦνται τὰ συμβαίνοντα στὸ ἐσωτερικό της∙ ἡ ἀριστερὴ πλατφόρμα σταματάει κάθε πρωτοβουλία γιὰ τὴν συνέχιση τῆς οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως -ἂν καὶ γίνεται κάθε μέρα καὶ δυσκολώτερο, ὅταν ὑπονομεύθηκε πλήρως τὸ ἅλμα τοῦ παρελθόντος ἔτους-, διότι αὐτὸ ἐπιβάλλουν τὰ συντεχνιακὰ στελέχη της. Ὁ Ναπολεοντίσκος μετατρέπεται σταδιακὰ σὲ εἰκονικὸ πρόσωπο, διότι δὲν τὸν ἀκοῦνε οἱ ὑπουργοί, ὅπως ἀποδεικνύεται μὲ τὴν συστηματικὴ ὑπονόμευση τῶν ξένων ἐπενδύσεων, ἀλλὰ καὶ τὶς πρωτοβουλίες τῆς ὑστερικῆς στὴν Βουλὴ καὶ πέραν αὐτῆς∙ ὁ ἀντίκτυπος στὴν οἰκονομία γίνεται πλέον χειρότερος καὶ ἡ ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης χαμένο ὄνειρο. Ἔχει δίκαιο ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς, ὅταν τοὺς καταγγέλλει, ὅτι προσπαθοῦν νὰ σβήσουν ὅσα μὲ κόπο πετύχαμε…