Στὴν διόρθωση τοῦ ἑαυτοῦ του προχώρησε ὁ Ναπολεοντίσκος, διευκρινίζοντας στὴν δευτερολογία του στὴν Βουλή, ὅτι «πρωτίστως» χαρακτήρισε ἠθικὸ τὸ θέμα τῶν γερμανικῶν ἀποζημιώσεων καὶ τοῦ κατοχικοῦ δανείου, ὅταν ὅλοι τὸν ἀκούσαμε ἐνώπιον τῆς Ἀγκέλας Μέρκελ, ὅτι εἶχε πεῖ, ὅτι τὸ θέτει, ἀπὸ ἠθικῆς καὶ ἱστορικῆς πλευρᾶς∙ ἡ ἀντιπολίτευση τὸν κατηγόρησε ὅτι, εἶναι ὁ πρῶτος πρωθυπουργὸς ποὺ ἔκλεισε τὸ θέμα τῶν διεκδικήσεων, διότι αὐτὴν τὴν δήλωση θὰ τὴν χρησιμοποιήσουν ὁπωσδήποτε οἱ Γερμανοί. Οἱ πιθανότητες εἰσπράξεως εἶναι ἐλάχιστες, ἀλλὰ κανένας πρωθυπουργὸς δὲν ἔκλεινε τὸ θέμα καὶ μάλιστα μὲ τόσο κατηγορηματικὸ τρόπο∙ εἶναι γεγονός, ὅτι θὰ εἶχε βρεθεῖ σὲ πολὺ ἄσχημη θέση μὲ τὴν καγκελάριο, ποὺ δὲν τολμοῦσε διαφωνῆσαι σὲ τίποτε…