Ἡ συνάντηση τοῦ Τζὼν Κέρρυ μὲ τὸν Βλαδίμηρο Ποῦτιν στὸ Σότσι χάραξε σημαντικὴ ἀλλαγὴ στὶς διεθνεῖς σχέσεις∙ μετὰ ἀπὸ ἑνάμσυ χρόνου ὑπερβολικῆς ἐντάσεως, μὲ ἀφορμὴ τὴν Οὐκρανία, οἱ δύο μεγάλοι ἐπιστρέφουν στὸ διάλογο μεταξύ τους, διότι τὰ κρίσιμα θέματα, Μέσης Ἀνατολῆς, Ὑεμένης, Λιβύης, Ἰράν, δὲν ἀντιμετωπίζονται μὲ τὸν ἀνταγωνισμὸ μεταξύ τους, ὅταν μάλιστα ἡ Μόσχα διαθέτει καὶ τὴν πλήρη στήριξη τοῦ Πεκίνου. Ἡ Οὐκρανία παρακάμπτεται πλέον, καθὼς συμφωνοῦν οἱ Ἀμερικανοὶ στὴν ἐφαρμογὴ τῆς συμφωνίας τοῦ Μίνσκ, δηλαδὴ στὴν ἐγκατάλειψη τοῦ Κιέβου καὶ στὴν ἀναγνώριση τῆς αὐτονομίας τοῦ Ντόνμπας, πέραν τῆς προσαρτήσεως τῆς Κριμαίας ἀπ’ τὴν Ρωσία∙ τὰ σινορωσικὰ ναυτικὰ γυμνάσια στὴν Μεσόγειο ἔχουν καταθορυβήσει περισσότερο τὴν Οὐάσιγκτον, διότι ὁ ἕκτος στόλος της ἔχει ἀποδυναμωθεῖ, διὰ λόγους οἰκονομίας, καὶ ἡ ἐπιρροή της ἀπαξιώνεται οὐσιαστικά. Οἱ λαοὶ ἀπαιτοῦν τὴν παρουσία τῆς σημαίας τῶν μεγάλων, διαφορετικὰ εὔκολα πολὺ ἀλλάζουν γνώμη.