Τὶς ἀρετὲς τοῦ Ἀλεξάνδρου, χάρις στὶς ὁποῖες ἐπέτυχε τὰ μοναδικὰ στὴν ἱστορία ἐπιτεύγματά του ἐντὸς τόσο βραχέως χρόνου, παραθέτει ὁ Πλούταρχος∙ ὁ ἱστορικὸς καὶ φιλόσοφος ἔγραψε τὸν πρῶτο μ.Χ. αἰῶνα, ὅταν ἡ σύγκριση τοῦ Μακεδόνος στρατηλάτου πρὸς τὸν Ἰούλιο Καίσαρα ἦταν ἡ συνήθης ἐνασχόληση τῶν ἱστορικῶν. «Εὐτέλειαν, ἐγκράτειαν εὐποιίαν, ἀφοβίαν πρὸς θάνατον εὐψυχίαν»∙ μετὰ τὴν εὐσέβεια πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ τὴν πίστη πρὸς τοὺς φίλους διέθετε ὀλιγάρκεια, ἀφοβία πρὸς τὸν θάνατο καὶ εὐψυχία, τόλμη». «Φιλανθρωπίαν ὁμιλίαν εὐάρμοστον, ἀψευδὲς ἦθος εὐστάθειαν ἐν βουλαῖς τάχος ἐν πράξεσιν»∙ φιλανθρωπία καὶ ὁμιλία εὐάρμοστη, ἦθος ἀψευδὲς καὶ σταθερότητα στὶς ἀποφάσεις του, ἀλλὰ καὶ ταχύτητα στὶς ἐφαρμογές τους. «Ἔρωτα δόξης προαίρεσιν ἐν τῷ καλῷ τελεσιουργόν»∙ τὸν ἔρωτα τῆς δόξας του καὶ ἀποτελεσματικὴ προαίρεση γιὰ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ καλοῦ. Δὲν ἦταν δυνατὴ ἡ κατάκτηση τῆς Ἀσίας μέσα σὲ πέντε χρόνια, χωρὶς τὶς ἀρετὲς αὐτές.