Οἱ ἑταῖροι ἐμφανίζονται ἀποφασισμένοι ἐπιβάλλειν τὴν ἐξυγίανση τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας καὶ δημοσίας διοικήσεως, ἀνεξαρτήτως τῶν προθέσεων τῆς κυβερνήσεως∙ ὁ γενικὸς ἐπιτηρητὴς ἦρθε στὴν Ἀθήνα, μὲ πλήρη ἐξουσία ἀπ’ τὸν Ζὰν Κλὼντ Γιοῦνκερ, καὶ ἐγκατέστησε τοὺς βοηθούς του κατὰ ὑπουργεῖο, γιὰ τὴν στενὴ παρακολούθηση τῆς προόδου στὶς μεταρρυθμίσεις καὶ στὴν δημοσιονομικὴ προσαρμογή. Ὁ ἔλεγχος εἶναι πλέον ὰσφυκτικός, καὶ πολὺ χειρότερος ἀπ’ τὴν παλαιὰ τρόικα∙ τὰ περιθώρια διαφυγῆς τῶν ὑπουργῶν ἐλάχιστα, ἀλλὰ πάντα ὑπαρκτὰ καὶ σὲ αὐτὰ θὰ δοθεῖ ἡ ἀποφασιστικὴ μάχη τῶν 53 διαφωνούντων, μὲ πρῶτες ἐνδείξεις τὰ ἐμπόδια στὶς ἀποκρατικοποιήσεις καὶ στὴν ἀπόλυση τῶν ἐπιόρκων. Ἔτσι οἱ διαφωνοῦντες μεταφέρουν πλέον τὴν ἀντίδρασή τους στὶς ψηφοφορίες τῶν νομοσχεδίων στὴν Βουλή, ἢ καὶ ἀκόμη νωρίτερα∙ ἔχουν τὸ πλεονέκτημα τοῦ αἰφνιδιασμοῦ, ἀπέναντι στὴν ἀριστερὴ πλατφόρμα, ἡ ὁποία ἔλεγε πολλὰ καὶ ἀπὸ τὰ στόματα περισσοτέρων. Αὐτοὶ λένε λίγα, δηλαδή, «ἀπ’ τὰ σιγανὰ ποτάμια νὰ φοβᾶσαι».