Ἡ διάσκεψη γιὰ τὸ κλίμα στὸ Παρίσι ὁδηγεῖται σὲ ἀδιέξοδο, καθὼς ἀπομένει ἕνα δίμηνο ὥς τὸ τέλος τοῦ ἔτους καὶ ἡ προοπτικὴ γιὰ συμφωνία δὲν φαίνεται στὸν ὁρίζοντα∙ οἱ θέσεις μεταξὺ Εὐρωπαίων καὶ Ἀμερικανῶν κυρίως βρίσκονται σὲ μεγάλη ἀπόσταση, ἐπειδὴ ἡ Οὐάσιγκτον δὲν ἀναλαμβάνει καμμία δέσμευση γιὰ περιορισμοὺς στὴν ἐκπομπὴ ρύπων. Τὸ ἀντίθετο, ἐμφανίζονται στὸν ἀγγλοσαξωνικὸ τύπο προτάσεις, γιὰ ἀλλαγὲς στὶς μεθόδους μετρήσεως τῶν ρύπων, ποὺ ἂν γίνουν ἀποδεκτὲς σημαίνουν ναύαγιο τῆς διασκέψεως, ἡ ὁποία ἐπὶ τριετία πάει ἀπὸ ἀναβολὴ σὲ ἀναβολή, γιὰ τὴν ἀνανέωση τοῦ Πρωτοκόλλου τοῦ Κυότο∙ ὁ λόγος εἶναι ἁπλός, ὁ Μπάρακ Ὀμπάμα δὲν ἔχει τὸ σθένος καὶ τὴν δύναμη γιὰ τὴν ἐπιβολή του στὰ βιομηχανικὰ συμφέροντα. Ἔτσι παρατείνει τὴν παρελκυστικὴ τακτική του.