Οἱ Εὐρωπαῖοι πέρασαν στὸν ἐμπαιγμὸ ἀπέναντι στὸν πρωθυπουργό, γιὰ τὰ διαδραμισθέντα τὸ ἑπτάμηνο∙ ὁ Ζὰν Κλὼντ Γιοῦνκερ τοῦ ἀποδίδει κυνικὴ νοοτροπία, διότι ἦταν κατόρθωμα τὸ νὰ δεχθεῖ πολὺ χειρότερη συμφωνία ἀπὸ τὴν δική του πρόταση∙ ὁ Πιὲρ Μοσχοβισὶ περιγράφει τὸ πῶς στὶς διαπραγματεύσεις παρέβαινε ὁ ὑπουργὸς Ἐπικρατείας καὶ ἔλεγε, «αὐτὸ νὰ μὴν τὸ δεχθεῖτε», ἀποχωροῦσαν ἀπ’ τὴν συνεδρίαση καὶ ἐπέστρεφε λέγοντας, «αὐτὸ δὲν γίνεται δεκό»∙ ὁ Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε ὑποστηρίζει, ὅτι ἔλεγε συνεχῶς ἀνοησίες. Τὸ πολιτικὸ συμπέρασμα εἶναι ἕνα, ἔχουν ἀποφασίσει τὸν πλήρη ἐξευτελισμό του καὶ γι’ αὐτὸ ἀποκαλύπτουν τὰ ἄπλυτα τῶν διαπραγματεύσεων∙ αὐτὸ σημαίνει, ὅτι ἔχουν ἐξασφαλίσει τὴν παραμονὴ τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρωζώνη, μὲ τὸ τρίτο μνημόνιο καὶ τὸ σχέδιο χρεωκοπίας της ἐντὸς αὐτῆς, ὁπότε ἀποκαθηλώνουν κομμάτι κομμάτι τὸν Ναπολεοντίσκο. Εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ συνεργασθεῖ μαζί τους, διότι αὐτοὶ εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Εὐρωζώνης καὶ λαμβάνουν τὶς ἀποφάσεις.