Τοὺς μεγάλους ζωγράφους τῶν Ἀθηνῶν ἀπαριθμεῖ ὁ Πλούταρχος κατὰ τὴν κλασικὴ ἐποχή, ὡς συμπλήρωμα στοὺς μεγάλους στρατηγούς∙ καὶ ἀκολουθοῦν οἱ ἱστορικοί, οἱ μουσικοί, οἱ τραγικοὶ ποιητὲς καὶ οἱ φιλόσοφοι ποὺ κόσμησαν τὸν ἑλληνικὸ καὶ τὸν παγκόσμιο πολιτισμό. «Οὗ τοῖς ἔργοις ἐπιγέγραπται ‘’μωμήσεταί τις μᾶλλον ἢ μιμήσεται’’»∙ στὰ ἔργα τοῦ ὁποίου, ἐννοεῖ τοῦ ζωγράφου Ἀπολλοδώρου ποὺ πρῶτος ζωγράφισε τὴν φθορὰ τῆς εἰκόνος καὶ τὴν σκιά, ἀναγράφεται ‘’μωμήσεταί τις, σατιρίζει, κάποιος μᾶλλον ἢ μιμήσεται’’. «Καὶ Εὐφράνωρ καὶ Νικίας καὶ Ἀσκληπιόδωρος καὶ Πλεισταίνετος ὁ Φειδίου ἀδελφός»∙ καὶ ὁ Εὐφράνωρ, σύγχρονος τοῦ Πραξιτέλους καὶ ὁ Νικίας τὴν ἐποχὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ ὁ Πλεισταίνετος ὁ ἀδελφὸς τοῦ Φειδίου. «Οἱ δὲ στρατηγοὺς ἔγραψαν νικῶντας, οἱ δὲ μάχας, οἱ δὲ ἥρωας»∙ ἄλλοι ζωγράφρισαν τοὺς στρατηγοὺς νικῶντας, ἄλλοι τὶς μάχες, ἄλλοι τοὺς ἥρωες. Εἶχαν προλάβει τὰ πίνακες τους ὁ Πλούταρχος καὶ τὰ εἶχε μελετήσει.