Οἱ Εὐρωπαῖοι δείχνουν ὅτι ἀνησυχοῦν σφόδρα γιὰ τὴν ἐπανεκκίνηση τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ γίνει μόνο μὲ δύο μέσα, τὴν ἄμεση καὶ ταχύτατη ἀπορρόφηση τῶν κοινοτικῶν κονδυλίων καὶ τὴν ἀνακεφαλαιοποίηση τῶν τραπεζῶν, γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης τῶν ἐπενδυτῶν στὴν χώρα∙ αὐτὰ συνδέονται στενὰ μὲ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἀξιολογήσεως, ἀλλὰ καὶ μποροῦν καὶ πρέπει νὰ προχωρήσουν ἀνεξάρτητα. Οἱ ἐπιφυλάξεις ἀπ’ τὴν πλευρὰ τῶν Βρυξελλῶν γιὰ τὴν ἀνακεφαλαιοποίηση ἑστιάζονται περισσότερο στὶς ἀποδείξεις γιὰ συστηματικὴ καθυστέρηση τῆς κυβερνήσεως στὴν ἀξιολόγηση, ὁπότε δὲν ἀποκλείουν τὴν πλήρη ὑπαναχώρηση τοῦ Ναπολεοντίσκου∙ τίθεται πάλι θέμα ἐμπιστοσύνης ὅλων ἀπέναντι στὴν κυβέρνηση. Ἀλλὰ μᾶλλον ὁ πρωθυπουργὸς ἀποδέχεται τὴν μοῖρα του καὶ προωθεῖ τὰ νομοσχέδια, διότι φοβᾶται ὅτι οἱ πολιτικὲς συνέπειες καὶ προσωπικὲς γιὰ τὸν ἴδιο θὰ εἶναι χειρότερες∙ δὲν διαθέτει πλέον τὶς διεξόδους τοῦ δημοψηφίσματος καὶ τῶν ἐκλογῶν, καὶ ἀκολουθεῖ τὴν μοῖρα του.