Ἡ πρώτη πανεργατικὴ ἀπεργία κατὰ τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς καὶ οἱ πολλὲς δεκάδες χιλιάδες διαδηλώσεις στὴν πρωτεύουσα καὶ στὶς ἐπαρχιακὲς πόλεις εἶχαν μεγάλη ἐπιτυχία, ἐνῶ συμμετεῖχαν καὶ κυβερνητικοὶ βουλευτές, πέραν τῶν κομματικῶν στελεχῶν∙ ἡ χώρα εἶχε παραλύσει, ἐνῶ ἐπανῆλθαν οἱ γνωστοὶ μπαχαλάκηδες καὶ προκάλεσαν σοβαρὰ ἐπεισόδια μὲ τὴν Ἀστυνομία καὶ καταστροφὲς στὰ γύρω καταστήματα, ὡς βοήθεια πρὸς τὴν ἀριστερὴ κυβέρνηση. Ἡ ἀπεργία ἔδειξε ὅτι ἡ κυβέρνηση ἔρχεται σὲ ἀνοικτὴ σύγκρουση μὲ τὶς λαϊκὲς τάξεις, καθὼς τόσο μεγάλες διαδηλώσεις δὲν γνωρίσαμε τὶς τελευταῖες δεκαετίες, μὲ προέκτασή τους καὶ στὴν ἐπαρχία, ἐνῶ σοβαρὰ ἐπεισόδια σημειώθηκαν καὶ στὴν Θεσσαλονίκη καὶ Πάτρα∙ μάλιστα ἡ ἔκρηξη σημειώνεται, ἐνῶ προχωροῦν πολὺ δύσκολα οἱ διαπραγματεύσεις μὲ τὸ κουαρτέτο, διότι θέτει ὅλο καὶ πιὸ σκληροὺς ὅρους, μᾶλλον καὶ ἐξ αἰτίας τῶν διασυνδέσεων κυβερνητικῶν μὲ τρομοκρατία καὶ παρακράτος. Ἐνοχλεῖ πολὺ τοὺς Εὐρωπαίους ἡ ἀπουσία σεβασμοῦ τῶν δημοκρατικῶν δικαιωμάτων.