Στὶς βουλευτικὲς ἐκλογὲς τῆς Βενεζουέλας οἱ Συντηρητικοὶ ἐπέτυχαν σημαντικὴ νίκη καὶ ἐξασφάλισαν πλειοψηφία στὸ Κοινοβούλιο, γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ ἀπὸ 16 χρόνια∙ ὁ πρόεδρός της ἀναγνώρισε τὴν ἧττα τῶν Σοσιαλιστῶν καὶ ἀπομένει ἡ διαδικασία συγκατοικήσεως στὴν ἐξουσία. Τὸ Σύνταγμα προβλέπει προεδρικὸ καθεστώς, ἀλλὰ καὶ ἡ Βουλὴ ἔχει ἀρκετὲς ἁρμοδιότητες, ὁπότε θὰ κριθοῦν πολλὰ στὴν διαδρομή∙ ἡ οἰκονομικὴ κρίση, μετὰ τὴν πτώση τῆς τιμῆς τοῦ πετρελαίου, εἶναι ἡ κύρια αἰτία, ἐνῶ ἡ ἀντιπολίτευση κατηγορεῖ τὴν κυβέρνηση γιὰ αὐταρχισμό. Ἡ ἐξωτερικὴ πολιτικὴ ἴσως ἀποβεῖ ἡ ἀφορμὴ τῆς ρήξεως, διότι οἱ Συντηρητικοὶ ἐπιθυμοῦν τὴν ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων μὲ τὴν Ἀμερική, ἀλλὰ ἀντιδρᾶ ὁ πρόεδρος∙ μᾶλλον εἰσέρχεται σὲ περίοδο ἀβεβαιότητος, μὲ ἄμεσες ὅμως τὶς ἐπιπτώσεις στὶς ὑπόλοιπες χῶρες τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς.