Οἱ σχέσεις μὲ τὴν Εὐρώπη εἶναι τὸ ὁρόσημο ἀπὸ σήμερα∙ ἀνεξαρτήτως τῶν προεκλογικῶν δηλώσεων, ἡ Ἑλλὰς ἐπιβίωσε μετὰ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ Μνημονίου, διότι μᾶς στήριξε ἡ Εὐρωζώνη, μὲ πρώτη τὴν Γερμανία. Ἡ Ἀγκέλα Μέρκελ εἶναι ὁ καπετάνιος στὸ εὐρωπαϊκὸ σκάφος, οἱ ἄλλοι ὅλοι εἶναι κατώτερο πλήρωμα καὶ εἶναι ζήτημα ἐὰν γνωρίζουν οἱ περισσότεροι τὸ σύνολο καὶ τὸ βάθος τῶν προβλημάτων∙ συνήθως ἀκολουθοῦν τὴν καγκελάριο, διότι ἔτσι ἐπιλύουν καὶ τὰ δικά τους προβλήματα∙ ἐὰν θέλει ἡ νέα κυβέρνηση τὴν καλλιέργεια πνεύματος ἀνατάσεως καὶ ἐμπιστοσύνης εἶναι ἀπαραίτητη ἡ στενὴ συνεργασία μὲ τὸ Βερολίνο, διότι ἀποτελεῖ τὸ μοναδικὸ ἀντίβαρο στοὺς κερδοσκόπους τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου. Μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἔπαιξαν μὲ στελέχη τῆς Κουμουνδούρου, ἀλλὰ γιὰ δικούς τους σκοπούς, γιὰ τὴν ὑπονόμευση τῆς Εὐρωζώνης∙ παιχνίδια μὲ τὸν εὐρωπαϊκὸ προσανατολισμὸ τῆς χώρας δὲν παίζονται. Θὰ πέσει γρηγορότερα ἀπ’ τὸν Γιῶργο Παπανδρέου.