Ὁ εὐρωπαϊκὸς προσανατολισμὸς παρέμεινε κυρίαρχος στὴν προεκλογικὴ ἐκστρατεία, παρὰ τὶς διακυμάνσεις τῆς κομματικῆς προτιμήσεως τῶν ψηφοφόρων∙ ἡ ἐξαγγελία Ντράγκι ἔγινε δεκτὴ μὲ ἐνθουσιασμὸ ἀπ’ τὸν κόσμο τῆς ἀγορᾶς, ἀλλὰ καὶ σχολιάσθηκε ἀρνητικὰ ἡ θέση τοῦ Ναπολεοντίσκου. Ἔδειξε, κατὰ τὴν συνέντευξη τῆς Παρασκευῆς, ὅτι δὲν καταλαβαίνει τίποτε∙ δὲν ἐξήγησε τὸ πῶς θὰ ἑτοιμάσει τὶς προϋποθέσεις∙ τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι ἢ ἀγνοεῖ παντελῶς τὸ ζήτημα ἢ ψεύδεται ἀσυστόλως, ὅταν λέει, ὅτι θὰ ἀποτανθεῖ θεσμικὰ στὴν Εὐρωζώνη καὶ ὄχι στὴν Ἀγκέλα Μέρκελ. Ὁ Ζὰν Κλὼντ Γιοῦνκερ καὶ ὁ Ντόναλντ Τοὺσκ εἶναι οἱ πρόεδροι καὶ ἡ καγκελάριος ἀρχιστράτηγος, οἱ ἄλλοι ὅλοι εἶναι βοηθητικοί.