Οἱ Εὐρωπαῖοι προχώρησαν στὶς κινήσεις πρὸς τὸν πρωθυπουργό, ὅπως ἐπιβάλλει ἡ ἐθιμοτυπία καὶ κοινοτικὴ συνοχή∙ ὁ Μάρτιν Σοὺλτζ ἔρχεται αὔριο μᾶλλον, ὁ Φρανσουὰ Ὁλλὰντ τὸν προσκάλεσε στὸ Παρίσι καὶ τὰ προεδρεῖα τῶν Βρυξελλῶν τὸν ἀναμένουν γιὰ συνεργασία, ἀλλὰ πάντοτε στὰ πλαίσια τοῦ σεβασμοῦ τῶν ὑποχρεώσεών μας καὶ τῆς συνεχίσεως τῶν μεταρρυθμίσεων. Ἡ εὐθύνη βαρύνει πλέον τὴν ἑλληνικὴ πλευρά, διότι οἱ ἑταῖροι ἐκπληρώνουν τὶς ὑποχρεώσεις των καὶ προσδιορίζουν τὶς ἀντίστοιχες τῆς Ἑλλάδος∙ πρακτικὰ αὐτὸ σημαίνει ἐγκατάλειψη τῆς προεκλογικῆς ρητορικῆς, ἄλλο ἂν αὐτὸ δὲν εἶναι καθόλου εὔκολο. Οἱ Εὐρωπαῖοι, μὲ πρῶτο τὸ Βερολίνο, θὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν ἔνταξή μας στὴν Εὐρωζώνη, διότι ὁ Ναπολεοντίσκος δὲν διαθέτει λαϊκὴ ὑποστήριξη γιὰ ρήξη, ἔστω καὶ ἂν αὐτὸς εἶναι ὁ ἐνδόμυχος πόθος του.