Τὴν ἀνδρεία ὡς μοναδικὴ ἀρετὴ στὸν ἄνθρωπο ἀναγνωρίζουν οἱ Ἕλληνες, διότι αὐτὴ τὸν ἐπιτρέπει στὴν ἀξιοποίηση ὅλων τῶν ἄλλων ἀρετῶν του∙ ὁ πρῶτος κυνικὸς φιλόσοφος Ἀντισθένης, μαθητὴς τοῦ Σωκράτους, εἶχε πεῖ, «πάντα δεῖ τοῖς πολεμίοις εὔχεσθαι τἀγαθὰ πλὴν ἀνδρείας». «Διὰ τοῦτό φασι καὶ τὴν φύσιν ἀγεννεστάτῳ ζώῳ τῷ ἐλάφῳ κέρατα θαυμαστὰ τῷ μεγέθει καὶ τραχύτητι πρὸς ἄμυναν ἐμφῦσαι»∙ γι’ αὐτὸ λένε ὅτι καὶ ἡ φύσις στὸ πλέον δειλὸ ζῶο τὸ ἐλάφι θαυμαστὰ στὸ μέγεθος κέρατα καὶ σκληρὰ γιὰ ἄμυνα τοῦ ἔδωσε. «Διδάσκουσαν ἡμᾶς ὡς οὐδὲν ὠφελεῖ τὸ ἰσχύειν καὶ ὡπλίσθαι τοὺς μένειν καὶ θαρρεῖν μὴ δυναμένους»∙ ἔτσι μᾶς διδάσκει ὅτι σὲ τίποτε δὲν ὠφελεῖ ἡ ἐπίδειξη δυνάμεως καὶ ὁπλισμοῦ σὲ ὅσους δὲν ἔχουν τὸ θάρρος νὰ μείνουν καὶ νὰ ἀμυνθοῦν. Διότι καὶ τὸ ἐλάφι δὲν χρησιμοποιεῖ ποτὲ τὰ μεγάλα καὶ σκληρὰ κέρατά του γιὰ ἄμυνά του.