Τὰ δημόσια ἔσοδα, μὲ τὴν ἐκτίναξη τῶν ταμειακῶν ἐλλειμμάτων, ἀποτελοῦν τὸ πρόβλημα τῶν διαβουλεύσεων τῆς κυβερνήσεως μὲ τοὺς Εὐρωπαίους∙ ἡ καταβολὴ τῶν συντάξεων τοῦ Μαρτίου καὶ τὸ πλῆρες στέγνωμα τῆς ἀγορᾶς ἀπὸ ρευστότητα, μὲ τοὺς ξένους ἀπαιτεῖν τὸ σύνολο τῶν πληρωμῶν γιὰ τὶς ἑλληνικὲς εἰσαγωγὲς εἶναι ἡ ἀχίλλειος πτέρνα τῆς χώρας. Χωρὶς τὴν χορήγηση ρευστότητος ἀπ’ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Κεντρικὴ Τράπεζα δὲν γίνεται ἐπανεκκίνηση τῆς οἰκονομίας, ἐνῶ παρατηρεῖται διακοπὴ καὶ τῶν τουριστικῶν ἐπενδύσεων, ἐλείψει κεφαλαίων κινήσεως∙ ἤδη μικρομεσαῖοι, ἔμποροι, ἐξαγωγεῖς κρούουν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου∙ οἱ ὑπουργοὶ ὅμως ἐξαγγέλλουν κατάργηση τῶν μεταρρυθμίσεων, ὁπότε αὐτὸ σημαίνει ὅτι κόβονται οἱ γέφυρες μὲ τοὺς Εὐρωπαίους, διότι ἔτσι παραβιάζει τὶς διεθνεῖς δεσμεύσεις, ἀλλὰ καὶ θεωρεῖται ὡς νέα πηγὴ ἐλλειμάτων. Φυσικὰ δὲν προτίθενται προσφέρειν βοήθεια, γιὰ νέα ἐλλείμματα∙ ἡ κυβέρνηση εἶναι πλήρως ἀνέτοιμη, καθὼς δὲν ἔχει μελετήσει οὔτε κἂν πρόχειρα τοὺς οἰκείους φακέλους.