Ἱστορικὰ παραδείγματα ἰσχυρῶν ἡγετῶν ἐπικαλεῖται ὁ Πλούταρχος, ὡς ἀπόδειξη τῆς στιβαρᾶς ἐξουσίας των, ὅταν δὲν παρεξέκλιναν ἀπ’ τὶς ἀρχές τους∙ ἡ προέκταση τῆς λογικῆς του πηγαίνει ἀρκετὰ μακρυά, διότι συγκρίνει μὲ τὶς ἴδιες ἀξίες διαφορετικῆς μορφῆς ἐξουσία. «Τῆς γὰρ αὐτῆς δυνάμεως ὑποκειμένης καὶ ἡγεμονίας Σεμίραμις μὲν οὖσα γυνὴ στόλους ἐπλήρου καὶ φάλαγγα ὥπλιζε»∙ διότι μὲ τὶς ἀξίες αὐτὲς ὡς ἀρχὲς στὴν ἡγεμονία της ἡ Σεμίραμις, παρ’ ὅλο ὅτι ἦταν γυναῖκα, γέμιζε στόλους καὶ ἐξόπλιζε φάλαγγες. «Καὶ Βαβυλῶνας ἔκτιζε, καὶ περιπλέει τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν Αἰθίοπας καταστρεφομένη καὶ Ἄραβες»∙ καὶ ἔκτιζε τὴν Βαβυλῶνα, καὶ ἔκανε τὸν περίπλου τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης καὶ κατακτοῦσε τοὺς Αἰθίοπες καὶ τοὺς Ἄραβες. Ἡ σύγκριση μὲ τὴν ἀσυριακὴ δυναστεία τῆς δευτέρας π.Χ. χιλετίας γίνεται, διότι παραπλήσια εἶναι ἡ δομὴ τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας τῆς ἐποχῆς τοῦ συγγραφέως∙ εἶχε ἀποκλίνει ἀρκετὰ ἀπ’ τὴν ἑλληνικὴ καὶ ἑλληνιστικὴ ἐξουσία.