Τὰ ἐνδοκυβερνητικὰ προβλήματα ὑπερκάλυψαν τὰ σημεῖα συμφωνίας στὴν συμπολίτευση, στὴν πρώτη δοκιμασία της στὸ Κοινοβούλιο∙ ἡ καθυστέρηση κατὰ μία μέρα τῆς ἀναγνώσεως τῶν προγραμματικῶν δηλώσεων ἀπ’ τὸν πρωθυπουργὸ ὀφειλόταν στὴν ἄρση τῶν ἀντιρρήσεων πολλῶν ὑπουργῶν, ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενό τους, ἀλλὰ καὶ στὴν διερεύνηση τῶν Εὐρωπαίων, γιὰ τὴν προσέγγιση τῶν ἀπόψεων. Ἡ ἐγκατάλειψη τῶν προεκλογικῶν ὑποσχέσεων προϋποθέτει τὴν ὕπαρξη ἀρραγοῦς ἐσωτερικοῦ μετώπου, γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς κατακραυγῆς τῶν κομματικῶν καὶ τῆς ὀργῆς τῶν οἰκονομικῶν παραγόντων, ἔστω καὶ ἂν ἐκκινοῦν ἀπὸ ἐντελῶς διαφορετικὴ ἀφετηρία∙ ἡ ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση ἐμφανίζεται ἀρκετὰ διαλλακτικὴ καὶ μακρὰν τῶν ὠρυγῶν τῆς κυβερνητικῆς παρατάξεως προεκλογτικά. Οἱ λόγοι γνωστοί, δὲν θέλει νὰ προσθέσει περισσότερα προβλήματα στὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία, ἀρκετὰ τῆς φορτώνουν οἱ ὑπουργοί∙ ἡ αἴσθηση εὐθύνης ἐκτιμᾶται ἀπ’ τὴν ἀγορά, ἔστω καὶ ἂν πολλοὶ ψήφισαν διαφορετικά. Ἡ οἰκονομικὴ πραγματικότητα προσγειώνει ἀνώμαλα τὴν κυβέρνηση, μὲ ἐλάχιστες ἐλπίδες ἀνατάσεως.