Ἡ Τύχη εὐνοεῖ κάποιους ἀνθρώπους, ἀλλὰ δὲν τοὺς προσφέρει καὶ ὅλες τὶς εὐκαιρίες στὴ ζωή τους, παρὰ ἀφήνει στὸν ἴδιο τὸν ἄνθρωπο τὴν ἀξιοποίησή τους∙ ἡ συζήτηση γιὰ τὸν ρόλο τῆς Τύχης ἀπασχολεῖ τοὺς ἱστορικοὺς καὶ φιλοσόφους πάντοτε. «Εἴπωμεν οὖν, ὅτι μικροὺς ἡ Τύχη ποιεῖ καὶ περιδεεῖς καὶ ταπεινόφρονας»∙ εἴπαμε λοιπόν, ὅτι ἡ Τύχη κάνει κάποιους μικροὺς καὶ φοβισμένους καὶ ταπεινόφρονες. «Ἀλλ’ οὐ δίκαιον οὔτε κακίαν εἰς ἀτυχίαν οὔτ’ ἀνδρείαν καὶ φρόνησιν εἰς εὐτυχίαν τινὰ τίθεσθαι»∙ ἀλλὰ οὔτε δίκαιο κάνει κάποιον οὔτε κακὸ στὴν ἀτυχία οὔτε ἀνδρεῖο στὴν φρόνηση καὶ στὴν εὐτυχία. «Μέγα δὲ τῷ ἄρχειν Ἀλέξανδρον; ἡ Τύχη;» καὶ ἔκανε μέγαν εἰς τὸ ἄρχειν τὸν Ἀλέξανδρο; ἡ Τύχη; «Καὶ γὰρ ἔνδοξος ἐν ἐκείνῳ καὶ ἀήττητος καὶ μεγαλόφρων καὶ ἀνύβριστος καὶ φιλάνθρωπος»∙ διότι ἔγινε καὶ ἔνδοξος στὴν ζωή του καὶ ἀήττητος καὶ μεγαλόφρων καὶ ἀνύβριστος καὶ φιλάνθρωπος.