Τὸ δημοσιονομικὸ ἀδιέξοδο καὶ οἱ ἐσωκομματικὲς διαφωνίες ἀνάγονται σὲ κύρια προβλήματα τῆς κυβερνήσεως, μετὰ καὶ τὸ ἀδιέξοδο στὸ Γιούροκρουπ∙ «τὸ ταμεῖον εἶναι μεῖον», ὁπότε οὔτε προσλήψεις ἐπιτρέπονται οὔτε παροχές, ὅπως εἶχε ὑποσχεθεῖ προεκλογικὰ ὁ Ναπολεοντίσκος, παρὰ νέα φορολογικὰ μέτρα γιὰ τὴν κάλυψη τῶν ἀναγκῶν, ἀνεξαρτήτως τῆς τρόϊκας, διότι δὲν ἔχει ἄλλες δυνατότητες ἐσόδων. Αὐτὸ σημαίνει δύο πράγματα: πρῶτον, κομματικὰ τὴν ἔκρηξη τῶν στελεχῶν καὶ τῶν ψηφοφόρων ἐπίσης γιὰ τὴν μὴ ἱκανοποίηση τῶν ὑποσχέσεων∙ δεύτερον, τὴν ἐπιβολὴ χειρότερων δημοσιονομικῶν ὅρων ἀπ’ τοὺς δανειστές, ὅπως καὶ ἂν τοὺς ὀνομάσει ἡ κυβέρνηση. Οἱ διαβουλεύσεις γίνονται γιὰ τὴν ἀξιολόγηση τῆς πραγματικῆς οἰκονομίας καὶ αὐτὴ τὴν γνωρίζουν καλύτερα οἱ ἑταῖροι μας παρὰ οἱ πομπώδεις ὑπουργοί. Ἑπομένως, «μπρὸς βαθὺ καὶ πίσω ρέμα».