Ὁ θάνατος τοῦ Ἀλεξάνδρου σήμαινε τὴν ἀπώλεια τῆς συνεκτικῆς δυνάμεως μεταξὺ τῶν Μακεδόνων∙ ἄρχισαν οἱ πόλεμοι τῶν ἐπιγόνων καὶ ἐπῆλθε ὁ κατατεμαχισμὸς τῆς τεράστιας αὐτοκρατορίας. «Μᾶλλον δ’ ὥσπερ τὰ νεκρὰ σώματα, τῆς ψυχῆς ἐκλιπούσης, οὐκέτι συνέστηκεν οὐδὲ συμπέφυκεν»∙ μᾶλλον δὲ ὅπως τὰ νεκρὰ σώματα, ὅταν ἐκλείψει ἡ ψυχή, τίποτε δὲν τὰ συγκρατεῖ οὔτε τὰ συνέχει. «Ἀλλ’ ἐξίσταται καὶ διαλύεται ἀπ’ ἀλλήλων καὶ ἄπεισι καὶ φεύγει»∙ ἀλλὰ μεταμορφώνονται καὶ διαλύονται τὰ μέρη της καὶ διαχωρίζονται καὶ φεύγουν. «Οὕτως ἀφεῖσα κατ’ Ἀλέξανδρον ἡ δύναμις ἤσπαιρεν, ἐπάλλετο, ἐφλέγμαινε Περδίκαις καὶ Μελεάγροις καὶ Σελεύκοις καὶ Ἀντιγόνοις»∙ ἔτσι ἀφοῦ χάθηκε ἡ ἐξουσία τοῦ Ἀλεξάνδρου, διακυμαινόταν καὶ ζωογονοῦσε τοὺς Περδίκαις καὶ τοὺς Μελεάγρους καὶ τοὺς Σελεύκους καὶ τοὺς Ἀντιγόνους. «Ὥσπερ πνεύμασι θερμοῖς ἔτι καὶ σφυγμοῖς διάττουσι καὶ διαφερομένοις»∙ ὅπως πάντοτε τὰ ζωντανὰ πνεύματα καὶ οἱ οἱ σφυγμοὶ τοῦ ἀνθρώπου ἐκτινάσσονται καὶ διακρίνονται συνεχῶς.