Ἐγκλωβισμένη σὲ ἀσφυκτικά, χρονικά, οἰκονομικὰ καὶ πολιτικά, πλαίσια, χωρὶς σχέδιο στρατηγικῆς καὶ τακτικῆς, βρίσκεται ἡ κυβέρνηση ἀπέναντι στὴν τρόϊκα καὶ στὶς δεσμεύσεις τῆς χώρας∙ ὅπως κέρδισαν τὶς ἐκλογὲς μὲ ρητορεῖες, κατὰ τὸν Ἀμερικανὸ ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν, καὶ μὲ ἀπατηλὲς ὑποσχέσεις πίστεψαν ὅτι ἔτσι θὰ κορόιδευαν καὶ τοὺς Εὐρωπαίους, ἀλλὰ ἔρχεται ἡ ὥρα τοῦ λογαριασμοῦ∙ «ὅλα ἐδῶ πληρώνονται», λέει ἡ σοφὴ λαϊκὴ παροιμία. Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι παραμένουν ἀδιάβαστοι, μὲ ἐλάχιστη γνώση τῆς οἰκονομικῆς καταστάσεως τῆς χώρας, τῶν νομικῶν δεσμεύσεών της καὶ τῆς διεθνοῦς οἰκονομικῆς καὶ πολιτικῆς συγκυρίας∙ δὲν ξέρουν οὔτε ποῦ βρίσκονται οὔτε ποὺ πᾶνε καὶ φυσικὰ οὔτε καὶ καὶ ποιὸ εἶναι τὸ συγκεκριμένο ἀντικείμενο τῶν διαπραγματεύσεων, γιατὶ πάντοτε οἱ διπλωματικὲς διαβουλεύσεις γίνονται πάνω στὰ συγκεκριμένα προβλήματα καὶ ὄχι σὲ ζητήματα ἀρχῶν, αὐτὰ τὰ προσθέτουν στὸ τέλος∙ ἡ ἀνθρωπιστικὴ κρίση καὶ ἡ ὑπερχρέωση τῆς χώρας, ὅπως τὰ ἐπικαλεῖται ὁ Ναπολεοντίσκος, εἶναι θέματα ἀρχῶν καὶ ὄχι τεχνικὰ καὶ οἰκονομικὰ προβλήματα. Τοὺς λείπει ἡ γνώση τῶν διπλωματικῶν διαπραγματεύσεων καὶ δικαίως, ἀφοῦ δὲν ἔχουν κυβερνήσει ἄλλη φορά, ἀλλὰ τότε καλοῦν τοὺς εἰδικούς, ὅπως σὲ κάθε θέμα∙ αὐτοὶ ἐξηγοῦν τὸ πῶς γίνονται οἱ διαπραγματεύσεις, ὁπότε οἱ πολιτικοὶ λαμβάνουν τὶς τελικὲς ἀποφάσεις. Αὐτὰ ἔλειψαν ἀπ’ τὴν κυβέρνηση.

Οἱ τρεῖς πρῶτες καὶ κρίσιμες ἑβδομάδες χάθηκαν σὲ ἑορτὲς καὶ πανηγύρεις, ὅταν ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς τοὺς εἶχε προειδοποιήσει, ὅτι ἀπ’ τὴν ἑπομένη τῶν ἐκλογῶν ἔπρεπε νὰ ἀρχίσουν οἱ διαπραγματεύσεις μὲ τοὺς δανειστὲς καὶ νὰ κλείσει μέσα στὸ μῆνα ἡ συμφωνία, διότι τὰ χρονικὰ καὶ οἰκονομικὰ περιθώρια ἐξαντλοῦνται∙ ἔχασαν τὸν πιὸ πολύτιμο χρόνο καὶ τρέχουν πίσω ἀπ’ τὴν σκιά τους, διότι τώρα μελετοῦν τοὺς φακκέλους, ἀφοῦ περιηγήθηκαν τὶς εὐρωπαϊκὲς πρωτεύουσες μὲ ἀρκετὰ εὐτράπελα καὶ ἄλλα πολλά. Ὁ Ναπολεοντίσκος μιλοῦσε γιὰ διεφθαρμένη χώρα καὶ ὁ κουρεμένος γιὰ χρεωκοπημένη καὶ ρημαγμένη∙ ἀντέγραψαν τοὺς πρὸ πενταετίας προκατόχους τους σὲ ὅλα∙ ὅπως ἐκεῖνοι ἔχασαν ἑπτὰ μῆνες σὲ περιδιαβάσεις καὶ κατασυκοφάντηση τῆς χώρας, ἔτσι κι οἱ σημερινοὶ ἔχασαν εἴκοσι μέρες, ποὺ ἀντιστοιχοῦν σὲ περισσότερο χρόνο ἀπ’ τοὺς ἐμπνευστές τους. Ἀπομένουν δέκα μέρες, γιὰ δύο τουλάχιστον πράγματα, τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἀξιολογήσεως μὲ τὴν τρόϊκα καὶ τὴν ἔγκριση τῶν μέτρων στὴν Βουλή∙ στὴν συνέχεια ἕπεται ἡ ἔγκριση ἀπ’ τὰ εὐρωπαϊκὰ Κοινοβούλια, ὥστε νὰ ἐκταμιευθοῦν οἱ δόσεις. Προλαβαίνουν; Οἱ ἴδιοι ξέρουν, καὶ ὅπως πᾶνε μὲ καθυστερήσεις, μόνο μὲ πράξεις νομοθετικοῦ περιεχομένου ἢ κατεπείγοντα νομοσχέδια προλαβαίνουν∙ τὸ πῶς θὰ τὰ περάσουν εἶναι δικό τους θέμα. Ἔγιναν πλέον καὶ αὐτοὶ μνημονιακοί, καὶ μάλιστα γιὰ δευτερύοντα πράγματα, διότι δὲν μποροῦν νὰ διαχειρισθοῦν τὸν χρόνο τους…

Τὰ οἰκονομικὰ πλαίσια εἶναι ἀκόμη χειρότερα∙ καὶ νὰ μᾶς τὰ παραχωρήσουν ὅλα οἱ δανειστές, νὰ μὴν ζητήσουν τὴν ἐξόφληση τῶν δόσεων οἱ ὁμολογιοῦχοι ξένοι, πάλι τὰ οἰκονομικὰ δὲν βγαίνουν. Ἡ ὑστέρηση τῶν δημοσίων ἐσόδων ἀνέρχεται σὲ πεντέμισυ δις εὐρὼ καὶ προβλέπεται αὔξησή της σὲ ἑπτὰ τουλάχισον μέχρι τὸ τέλος τοῦ μηνός∙ ἡ ἀγορὰ ἔχει ἀπονεκρωθεῖ καὶ τὸ ρευστὸ ἔχει ἐξαφανισθεῖ ἀπ’ τὶς τράπεζες καὶ τὴν πιάτσα. Ἔτσι ὁ κόσμος δὲν πληρώνει, ὄχι μόνο γιατὶ ἀκολουθεῖ τὶς προεκλογικὲς ὑποσχέσεις τῶν συριζαίων, ἀλλὰ καὶ γιατὶ δὲν ἔχει πλέον∙ ἂν τοῦ περισσεύουν λίγα χρήματα, τὰ κρατάει γιὰ τὶς πιὸ δύσκολες μέρες ποὺ τὶς βλέπει νὰ ἔρχονται καὶ δὲν πείθεται ἀπ’ τὶς ἐντολὲς τῶν ὑπουργῶν∙ τὸ δίμηνο ἔχουν ἐκρεύσει ἀπ’ τὶς τράπεζες εἴκοσι δις εὐρὼ στὸ ἐξωτερικὸ καὶ στὰ μπαοῦλα, δὲν ἐπιστρέφουν εὔκολα. Ἡ καταστροφολογία τῆς κυβερνήσεως, ὅτι εἴμαστε ρημαγμένη χώρα∙ ἀπὸ προπαγανδιστικὸ ἐπιχείρημα προεκλογικὰ μετατρέπεται σὲ μπούμερανγκ∙ ἀφοῦ εἴμαστε χρεωκοπημένη χώρα, ὅπως λένε οἱ ὑπουργοί., ὁ καθένας παίρνει τὰ μέτρα του, μὲ τὰ διδάγματα καὶ τῆς πενταετίας. Ἡ ἐπιστροφὴ στὴν διάθεση παραγωγικῶν πρωτοβουλιῶν ἢ ἁπλῶν ἐπενδύσεων –κυρίως τῶν μικρῶν καὶ εὔκολων στὴν πραγματοποίησή τους- προϋποθέτει τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης πρὸς τὴν κυβέρνηση, ὅπως τὸ εἶχε πετύχει ἡ προηγούμενη. Ἀλλὰ ἡ σημερινὴ τὴν ὑπονομεύει.

Ἡ ὑπονόμευση τῆς οἰκονομικῆς πραγματικότητος εἶναι ἡ χειρότερη πολιτικὴ τροχοπέδη τῆς κυβερνήσεως∙ δὲν μπόρεσε τὶς τρεῖς βδομάδες νὰ ἐμπνεύσει ἐμπιστοσύνη καὶ διάθεση γιὰ πρωτοβουλίες στὸν κόσμο, μὲ τὴν ἐξαίρεση τῆς διαπλοκῆς∙ ἀλλὰ αὐτὸ ἐκλαμβάνεται ὡς προπαγάνδα ἀπ’ τὴν κοινὴ γνώμη καὶ περισσότερο ἀπ’ τὸν κόσμο τῆς ἀγορᾶς. Ἐν τάξει παπαγαλίζουν οἱ τηλεοράσεις, ἀλλὰ στὸ μαγαζὶ δὲν πατάει ψυχὴ ἐπὶ μέρες, οἱ ἐγγυήσεις τῶν ξένων πολλαπλασιάσθηκαν, οἱ τράπεζες δίνουν μόνο τμηματικὰ ἀπ’ τὶς καταθέσεις τῶν ἐπιχειρηματιῶν –κυρίως τῶν τουριστικῶν ποὺ δυσκολεύονται στὴν προετοιμασία τους, γιατὶ ἔκαναν τὸ «λάθος», ἂν εἶναι λάθος! νὰ καταθέσουν στὶς τράπεζες καὶ δυσκολεύονται στὴν ἀνάληψη τῶν καταθέσεών τους, ἐνῶ μένουν δέκα μέρες γιὰ νὰ ἀνοίξουν τὰ ξενοδοχεῖα- καὶ οἱ δόσεις πρὸς τὴν Ἐφορία καὶ τὰ ταμεῖα τρέχουν∙ τὸ κλίμα δυσπιστίας ἔχει διαμορφρωθεῖ πλέον καὶ χρειάζεται τολμηρὴ πολιτικὴ πρωτοβουλία γιὰ τὴν ἀλλαγή του. Ὁ Ναπολεοντίσκος δείχνει ὅτι δὲν διαθέτει, οὔτε τὴν πολιτικὴ ἱκανότητα, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὴν τόλμη γιὰ ἀνατροπὴ τῆς πολιτικῆς δυναμικῆς∙ κινδυνεύει ἡ κυβέρνηση περισσότερο ἀπ’ τὶς συνιστῶσες της, λόγῳ τῆς γνωστῆς προϊστορίας τους∙ τὸ μεγάλο ἐμπόδιο εἶναι ἡ ἔγκριση τῶν προαπαιτουμένων μέσα στὶς τρέχουσες μέρες εἴτε μὲ πράξεις νομοθετικοῦ περιεχομένου εἴτε μὲ τὴν διαδικασία τοῦ κατεπείγοντος. Θὰ περάσουν εὔκολα αὐτὰ στὶς συνιστῶσες καὶ στὴν ἀκροδεξιά της;

Στὴν κοινὴ γνώμη εἶναι διάχυτη ἡ αἴσθηση τοῦ κενοῦ, ὅτι βρισκόμαστε στὸν ἀέρα, οἰκονομικὰ ὅσο καὶ πολιτικά∙ ἐὰν μάλιστα τὴν ἔγκριση τῶν προαπαιτουμένων, μὲ ὅποιον τρόπο κι ἂν γίνει, τὴν ἀκολουθήσουν καὶ φορολογικὰ μέτρα, τότε τὸ πολιτικὸ κενὸ γίνεται χάος. Ἤδη εὐρύτατα συζητεῖται στὴν κοινὴ γνώμη ὅτι μπορεῖ οἱ συντάξεις νὰ καταβληθοῦν τμηματικὰ τὸν Μάρτιο καὶ τὸν Ἀπρίλιο, ἢ καὶ νὰ γίνουν περικοπὲς στὶς «ὑψηλότερες», ποὺ ἔχουν περικοπεῖ κατὰ τὰ τρία τέταρτα τὴν πενταετία, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἄλλα μέτρα ἐμμέσου φορολογίας, διότι εἶναι μεγάλη ἡ ὑστέρηση τῶν ἐσόδων∙ ἡ καθυστέρηση τῶν τριῶν ἑβδομάδων γιὰ τὴν κυβέρνηση ἀποβαίνει πολιτικὴ τορπίλη, διότι οἱ διαπραγματεύσεις μὲ τὴν τρόϊκα γίνονται ἐπὶ τῇ βάσει τῶν διευρυμένων δημοσίων ἐλλειμμάτων τοῦ τρέχοντος διμήνου, καὶ ὄχι τῶν τοῦ Δεκεμβρίου. Ὁπότε οἱ δανειστὲς ζητοῦν νέα μέτρα, ἀφοῦ τὸ πρόγραμμα δὲν βγαίνει καὶ δὲν βγαίνει ἀκόμη χειρότερα, διότι οἱ ὑπουργοὶ δὲν ἐπικαλοῦνται τὴν ἀνάπτυξη τοῦ προηγουμένου ἔτους∙ εἶχε δίκαιο ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς, ὅταν προειδοποιοῦσε κάντε γρήγορα διαπραγματεύσεις, τώρα πληρώνει ἡ χώρα τὴν καθυστέρηση, καὶ καλῶς ἡ κυβέρνηση χειρότερα. Ἡ διέξοδος φαίνεται δύσκολη, διότι χρειάζεται «ἀρετὴ καὶ τόλμη», γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσή μας ἀπ’ τὰ δεινὰ τῆς ἐσωστρέφειας καὶ τῆς καταθλίψεως γιὰ ἄλλη μιὰ φορά. Πολιτικὸ καὶ μόνο εἶναι τὸ πρόβλημα.