Σὲ μεταβατικὴ φάση ἔχει εἰσέλθει τὸ ζήτημα τῆς Οὐκρανίας, καθὼς ἡ ἐκεχειρία τηρεῖται μέν, μὲ ἐξαίρεση τὴν Ντελμπάτσεβε, ὅπου σημειώνονται σκληρὲς μάχες∙ στὴν στρατηγικῆς σημασίας πόλη τὰ κυβερνητικὰ στρατεύματα εἶναι περικυκλωμένα ἀπ’ τοὺς Ρωσόφωνους, οἱ ὁποῖοι τοὺς ἔχουν ἀφήσει ἕναν διάδρομο γιὰ τὴν ἀποχώρησή τους, μαζὶ μὲ τὸν βαρὺ ὁπλισμό τους. Ἐὰν ἀποσύρουν τὰ βαρέα ὅπλα ἀπ’ τὴν διαχωριστικὴ γραμμή, αὐτὸ σημαίνει ὅτι χάνουν τὸν ἔλεγχο τῆς πόλεως καὶ γι’ αὐτὸ κωλυσιεργοῦν στὴν ἐφαρμογὴ τῆς συμφωνίας τοῦ Μίνσκ. Οἱ παρατηρητὲς τοῦ ΟΑΣΕ δὲν ἔχουν ἀναφέρει σοβαρὲς περιπτώσεις παραβιάσεως τῆς ἐκεχειρίας, ἀλλὰ ἀρχίζουν τὰ προβλήματα τῆς ἀναθεωρήσεως τοῦ Συντάγματος τῆς χώρας, μὲ τὴν παραχώρηση εὐρείας αὐτονομίας στὶς δύο ρωσόφωνες ἐπαρχίες∙ οἱ ἀκροδεξιοὶ ὅμως τῆς Δυτικῆς Οὐκρανίας ἀντιδροῦν καὶ μάλιστα μὲ διαδηλώσεις καὶ ἀπειλοῦν μὲ ἀκραῖες ἐκδηλώσεις. Ὁ Πέτρος Περουσένκο δὲν εἶναι ἀρκετὰ ἰσχυρὸς ἀπέναντί τους στοὺς μηχανισμοὺς ἐξουσίας.