Ὁ Μάριο Ντράγκι ἦταν δριμύτατος κατὰ τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως, προειδοποιώντας την, ὅτι, ἐὰν δὲν ὁλοκληρωθεῖ ἡ ἀξιολόγηση, δὲν ἔχει οὔτε αὔξηση τῆς τραπεζικῆς ρευστότητος, οὔτε συμμετοχὴ στὸ πρόγραμμά του 1,4 δις εὐρώ∙ ὁ Ναπολεοντίσκος διαπιστώνει ὅτι, «τελειώνουν τὰ ψέμματα», συμβιβάζεται μὲ τὴν τρόϊκα ἢ ὁδηγεῖται ἡ χώρα σὲ πιστωτικὸ γεγονός. Τὸ Γιούρογκρουπ ἀπέρριψε προχθὲς τὶς προτάσεις τοῦ Κουρεμένου ὡς ἀβάσιμες, διότι δὲν στηρίζονταν σὲ οἰκονομικὰ δεδομένα, ὁπότε μέχρι τὴν Δευτέρα ὑποχρεώνεται στὴν παρουσίαση ἄλλων προτάσεων, δημοσιονομικὰ θεμελιωμένων γιὰ τὴν κάλυψη τῶν ἐλλειμμάτων∙ ἤδη ὁ Γιάννης Στουρνάρας ἐκλήθη ἐπειγόντως στοῦ Μαξίμου γιὰ ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων, ἀλλὰ ἐλάχιστα ἔχει προσφέρειν, πλὴν τῶν ὅσων ζητοῦν οἱ Εὐρωπαῖοι. Τὸ ἐνδοκυβερνητικὸ εἶναι τὸ δεύτερο ἀνοικτὸ μέτωπο, ἐπειδὴ ὅλοι διαπιστώνουν τὴν ἀποσύνθεση τῆς κυβερνήσεως καὶ τὶς φυγόκεντρες τάσεις, ὅπως μὲ τὴν πρόεδρο τῆς Βουλῆς, ἐνῶ οἱ ἐπιθέσεις ἀπ’ τὰ κομματικὰ στελέχη γίνονται πλέον ἀνεξέλεγκτες.