Τὰ ἐγκλήματα τῶν τυράννων καὶ βασιλέων τῆς ἑλληνιστικῆς ἐποχῆς χρησιμοποιεῖ ὡς παράδειγμα ὁ Πλούταρχος τοῦ καταδεῖξαι τὴν ἔκπτωση τῆς πολιτικῆς πρακτικῆς τῶν Ἑλλήνων∙ εἶχαν ἐπιδοθεῖ ὅλοι τους στὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐξουσία καὶ εἶχαν ξεχάσει κάθε ἄλλη ἀξία τῶν προγόνων τους. «Ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ τῶν πολιτῶν μυρίους ἢ καὶ πλείους ἀνελών»∙ ὁ δὲ πατέρας τοῦ Διονυσίου τοῦ μικροῦ τῶν Συρακουσῶν πάνω ἀπὸ δέκα χιλιάδες πολῖτες ἐκτελέσας. «Προδοὺς δὲ τὸν ἀδελφὸν ὑπὸ φθόνου τοῖς πολεμίοις»∙ ἀφοῦ πρόδωσε τὸν ἀδελφό του λόγῳ φθόνου στοὺς ἐχθρούς. «Οὐκ ἀναμείνας τὴν μητέρα γραῦν οὖσαν ὀλίγαις ἡμέραις ἀποθανεῖν ὕστερον ἀλλ’ ἀποπνίξας»∙ καὶ δὲν περίμενε τὴν γριὰ μητέρα του νὰ πεθάνει σὲ λίγες μέρες παρὰ τὴν ἔπνιξε. «Ἐν δὲ τραγῳδίᾳ γράψας αὐτός, ‘’ἡ γὰρ τυραννὶς ἀδικίας μήτηρ ἔφυ’’»∙ σὲ τραγῳδία δὲ ἔγραψε ὁ ἴδιος, ‘’ὅτι ἡ τυραννὶς εἶναι φύσει μητέρα τῆς ἀδικίας’’.