Στὴν παράδοση ἄνευ ὅρων, στοὺς Εὐρωπαίους ἑταίρους γιὰ τὸ χρέος τῆς χώρας, προέβη ὁ Ναπολεοντίσκος στὴν ἑπταμερῆ σύνοδο τῶν Βρυξελλῶν∙ ἡ προπαγάνδα γιὰ ἐπιτυχία εἶναι πολὺ φθηνὴ καὶ δὲν ἔχει ἀπήχηση. Στὴν πράξη ἡ κυβέρνηση κυνηγάει πλέον τὴν σκιά της, μὲ τὸ ἄκαρπο δίμηνο τῶν περιπλανήσεων στὶς εὐρωπαϊκὲς πρωτεύουσες καὶ στὸν ἀποπροσανατολισμὸ τῆς κοινῆς γνώμης στὸ ἐσωτερικό∙ ἀπεδείχθη ὅτι δὲν εἶχαν οὔτε σχέδιο οὔτε σαφῆ γνώση καὶ σύλληψη τῶν προβλημάτων τῆς χώρας καὶ τοῦ τρόπου λειτουργίας τῆς Εὐρωζώνης. Οὔτε κἂν τὴν ἄνεση τοῦ «ἀπόψε αὐτοσχεδιάζουμε» δὲν εἶχαν, ἔπαιζαν μὲ τὶς ἀριστερὲς ἰδεοληψίες τους καὶ τὴν στήριξη τῆς ἀτλαντικῆς καὶ ἐπιχωρίου διαπλοκῆς, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀντιδράσεις τους τὸ δίμηνο δὲν πείθει ὅτι ἔχουν ἐπαφὴ μὲ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία∙ στὴν εἰκονική τους πραγματικότητα κινοῦνται ἀκόμη καὶ δὲν ἔχουν ἀντιληφθεῖ τὶς μαζικὲς ματατοπίσεις τῆς κοινῆς γνώμης. Δύσκολα πολὺ βρίσκει κανεὶς σὲ τόσο λίγο χρόνο τὴν τόσο ἀπότομη μεταστροφὴ τοῦ κόσμου ἀπ’ τὴν ἀποδοχὴ στὴν ἀπόρριψη καὶ τὴν ἐχθρότητα πρὸς νέο πρωθυπουργό∙ οἱ ἐπιθέσεις τῶν ἀντιεξουσιαστῶν καὶ ἄλλων ταραχοποιῶν εἶναι ἐνδεικτικές καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ προκαλέσουν ἔντονη ἀνησυχία στὸ Μέγαρο Μαξίμου. Τὸ ὅτι αὐτοὶ οἱ ἑτεροκίνητοι ἐπανεμφανίζονται, δείχνει ὅτι διαπιστώνουν τὴν ἀλλαγὴ τοῦ κόσμου, ἀλλὰ καὶ ὑπακούουν στὶς ἄνωθεν ἔντολές τους.

Ἡ ἐξάντληση τῶν χρονικῶν περιθωρίων ἔγινε, χωρὶς περίσκεψη χωρὶς αἰδώ, διότι δὲν εἶχαν ρωτήσει οὔτε γιὰ ταμειακὰ διαθέσιμα τοῦ κράτους∙ ὅταν ὁ Γκίκας Χαρδούβελης παράδωσε στὸν Κουρεμένο, ὅτι αὐτὰ καὶ αὐτὰ τὰ προβλήματα ἔχουμε, αὐτὸς ἀπαντοῦσε, «τὸ ξέρω, τὸ ξέρω», κι ὅταν τοῦ λέει, ὅτι δύο δις εὐρὼ ἔχει τὸ ταμεῖο, ἐπανέλαβε, «τὸ ξέρω τὸ ξέρω». Τελικὰ ἀποδείχθηκε ὅτι δὲν ἤξερε τίποτε οὔτε αὐτὸς οὔτε ὁ πρόεδρός του∙ τὸ πρόβλημα εἶναι τὸ ἐὰν προλαβαίνουν νὰ σώσουν τὰ προσχήματα, διότι ἐπιδίδονται καὶ πάλι στὴν προπαγάνδα μὲ τὴν παραποίηση τῶν γεγονότων. Ἡ ἀξιολόγηση τῆς τρόϊκας ἄρχισε συστηματικά, ἐκτὸς κι ἂν ἐπαναλάβουν τὶς κουτοπόνηρες ἀντιδράσεις τους, ἀλλὰ μᾶλλον γνωρίζουν ὅτι δὲν ἔχουν κανένα περιθώριο πλέον∙ οἱ δυσκολίες ἔγκεινται στὴν κατάστρωση τοῦ προγράμματος οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως, σὲ συνδυσμὸ μὲ τὴν εὐρωπαϊκὴ πολιτική. Ἀκόμη δὲν ἔχουν ἀναφέρει τὴν λέξη οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη καὶ φυσικὰ οὔτε τὸ πῶς θὰ ἀξιοποιήσουν τοὺς δυναμικοὺς κλάδους τῆς οἰκονομίας, δὲν τοὺς ἔχουν ἀπαριθμήσει κἄν, ἐνῶ χειρότερη εἶναι ἡ ἐπαφή τους μὲ τὴν εὐρωπαϊκὴ πολιτική∙ οἱ προειδοποιήσεις τῶν Βρυξελλῶν γιὰ τὶς καθυστερήσεις στὰ ὑποβληθέντα προγράμματα πέφτουν βροχή, ἀλλὰ αὐτοί, «πέρα βρέχει», ἐνῶ ἀκολουθοῦν καὶ πρόστιμα γιὰ τὴν χρησιμοποίηση κοινοτικῶν κονδυλίων γιὰ τὰ ὁμόλογα, μὲ συνεπακόλουθες ποινικὲς εὐθύνες.

Ἡ ἀπονέκρωση τῆς ἀγορᾶς δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει καθόλου, ὅπως καὶ οἱ κραυγὲς ἀγωνίας τῶν παραγωγικῶν κλάδων, καθὼς οἱ ὑπουργοὶ δὲν ἀσχολοῦνται μὲ αὐτά∙ ἡ πλήρης ἀπουσία ρευστότητος εἶναι μόνιμη κατάσταση, ἐνῶ ἡ ἐκροὴ κεφαλαίων, ἀπ’ τὴν διαπίστωση τῆς πολιτικῆς ἀβεβαιότητος ἔφθασε τὰ τριάντα δις εὐρώ, τὰ περισσότερα τῶν ὁποίων δὲν ἐπιστρέφουν καθόλου εὔκολα. Τὸ θέμα τῆς ἐμπιστοσύνης εἶναι τὸ κύριο στὴν οἰκονομία, διαφορετικὰ δὲν ξανοίγεται ὁ ἐπιχειρηματίας σὲ ἐπενδύσεις καὶ νέες ἀγορές, παρὰ μόνο κοιτάζει τὴν διασφάλιση τῶν ἐργασιῶν του∙ εἶναι ζήτημα ἂν αὐτὴ ἡ κυβέρνηση ἔχει τὴν δυνατότητα ἀποκαστάσεως ψυχολογίας ἐμπιστοσύνης στὸν κόσμο τῆς ἀγορᾶς. Οἱ διάφορες συνιστῶσες της ἀντιδροῦν προβάλλοντας τὸ πρόγραμμά τους, διότι μόνο ἔτσι ἐξηγούνται οἱ παλινδρομήσεις στὶς Σκουριές, εἶναι νόμιμες ἢ δὲν εἶναι οἱ ἄδειες τῆς προστασίας τοῦ περιβάλλοντος; φυσικὰ οἱ ξένοι βλέπουν αὐτά, ὅπως καὶ τὰ ἀντιφατικὰ γιὰ τὶς ἄλλες ἐπενδύσεις καὶ φεύγουν ἐπιτροχάδην. Μαζί τους φεύγουν καὶ τὰ ἑλληνικὰ κεφάλαια, διότι κανένας δὲν διαθέτει τὴν περιουσία του γιὰ τὴν ἐπαναπρόσληψη τῶν ἀπολυμένων καὶ τὴν δικηγορικὴ προμήθεια ὑπουργῶν∙ ὁ Ναπολεοντίσκος δείχνει καθημερινά, ὅτι ἢ δὲν δύναται ἢ δὲν ἐπιθυμεῖ ἐλέγξαι τοὺς ὑπουργούς του. Αὐτὸ φαίνεται κι ἀπ’ τὶς ἀντιδράσεις τῆς ὑστερικῆς τῆς Βουλῆς, ὅταν ὑπηρετεῖ περισσότερο τὶς πολιτικές της φιλοδοξίες καὶ λιγώτερο τὴν κυβερνητικὴ πολιτική.

Ἡ ἄγνοια τῆς διεθνοῦς πολιτικῆς ἔχει ἀκόμη χειρότερες ἐπιπτώσεις στὴν χώρα, καὶ ἐλπίζουμε νὰ μὴν εἶναι τραγικές∙ ἡ ἐπίσκεψη τῆς σκληρῆς τοῦ Σταίτη Ντηπάρτμεντ τὴν περασμένη ἑβδομάδα σήμανε πολλά. Ἡ Βικτώρια Νούλαντ ἐφαρμόζει τὴν ἀμερικανικὴ πολιτικὴ μὲ κάθε μέσο καὶ εἶναι αὐτὴ ποὺ ἐπέβαλε τὴν πολιτικὴ ἀλλαγὴ στὴν Οὐκρανία καὶ τὸν νέο πρωθυπουργό της πέρυσι, μὲ τὶς γνωστὲς χυδαῖες ἐκφράσεις γιὰ τοὺς Εὐρωπαίους∙ συνάντησε τὸν πρωθυπουργὸ καὶ τοὺς ὑπουργοὺς Ἐξωτερικῶν καὶ Ἀμύνης, ἀλλὰ δὲν δόθηκαν περισσότερες πληροφορίες. Τὰ ἀνοίγματα πρὸς τὴν Μόσχα ἀνησυχοῦν τὴν Οὐάσιγκτον, ὅταν οἱ κυρώσεις ἀπ’ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἐναντίον της παρατάθηκαν μέχρι τέλους τοῦ ἔτους, ἐνῶ ἐπιβάλλουν καὶ τὴν πολιτικὴ ἀπομόνωσή της∙ γιὰ τὴν Ἑλλάδα σημειώνονται κάποια χαρακτηριστικὰ γεγονότα. Ἡ ἀτλαντικὴ διαπλοκὴ ὄχι μόνο δὲν ἐξυμνεῖ πλέον τὸν Ναπολεοντίσκο, ἀλλὰ ἄρχισε καὶ τὴν πολεμικὴ ἐναντίον του, ἐνῶ κινοῦνται ἀνενόχλητοι οἱ γνωστοὶ ἀντιεξουσιαστὲς στὴν χώρα∙ δὲν εἶναι τυχαία αὐτὰ τὰ πράγματα, διότι πάντοτε συνέπιπταν ἡ ἀτλαντικὴ πολεμικὴ μὲ τοὺς ταραχοποιοὺς στὸ ἐσωτερικό. Ἡ ἀπομόνωση στὴν περιοχὴ διευρύνεται, ἐνῶ ἡ Τουρκία δείχνει ἕτοιμη γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν μακροχρονίων σχεδίων της, μὲ πρώτη γεύση τὶς προκλήσεις στὸ Αἰγαῖο∙ οἱ διαπραγματεύσεις μὲ τὴν Αἴγυπτο γιὰ τὴν ὁριοθέτηση τῆς Ἀποκλειστικῆς Οἰκονομικῆς Ζώνης σχεδὸν διακόπηκαν, ἀλλὰ καὶ ἡ Κύπρος τηρεῖ ἀποστάσεις ἀσφαλείας στὴν Εὐρώπη ἀπέναντί μας.

Ἡ ἀνάγκη ἐναλλακτικῆς πορείας συζητεῖται πιὰ εὐρύτατα στοὺς πολιτικοὺς κύκλους, μὲ δύο διαπιστώσεις∙ πρῶτον, ὅτι εἶναι πολὺ δύσκολη, ἂν ὄχι ἀδύνατη ἡ προσαρμογὴ τῆς κυβερνήσεως στὶς πολιτικὲς καὶ οἰκονομικὲς συνθῆκες τῆς χώρας∙ εἴτε ὁ πρωθυπουργὸς δὲν δύναται ἐλέγξαι τὶς συνιστῶσες του, εἴτε τὸν ἐμποδίζουν ἄλλες δεσμεύσεις, αὐτὸ ἔχει δευτερεύουσα σημασία. Ὁ λαὸς δὲν τοῦ ἔχει πλέον ἐμπιστοσύνη καὶ αὐτὸ φαίνεται καθημερινά, ὅπως τὴν περασμένη Κυριακὴ ποὺ ἐπισκέφθηκε καφὲ στὸ Παγκράτι καὶ κανένας δὲν τὸν χαιρέτισε∙ περισσότερο ὅμως δὲν ἔχουν ἐμπιστοσύνη τὰ δυναμικὰ στρώματα τῆς οἰκονομίας καὶ ὁ κόσμος τῆς ἀγορᾶς, εἶτε τὸν ψήφισε εἴτε ὄχι. Δεύτερον, ἔχει γίνει κοινὴ πεποίθηση πλέον ὅτι, «αὐτοὶ εἶναι ἄσχετοι», ὅπως λένε σὲ πρώτη ἀντίδραση ὅλοι ὁπότε, «καλύτερα νὰ σοῦ βγεῖ τὸ μάτι, παρὰ τὸ ὄνομα»∙ οἱ κουτοπονηριὲς τους μὲ τοὺς Εὐρωπαίους ἐπιβεβαιώνουν στὴν κοινὴ γνώμη αὐτὴν τὴν ἄποψη. Ἡ ψυχολογία τῆς ἀγορᾶς ἀλλάζει μὲ εἰλικρίνεια καὶ συνέπεια, διότι ἔτσι μόνο ἀποκαθίσταται ἡ ἐμπιστοσύνη∙ ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι ἄγνωστη λέξη στὸ κυβερνητικὸ λεξιλόγιο∙ ὅταν τὴν ἐπιτυχία τῆς χώρας, μὲ ὑψηλότερο ρυθμὸ ἀναπτύξεως στὴν Εὐρωζώνη τὰ δύο προηγούμενα τρίμηνα, τὴν ὑπογραμμίζουν οἱ Εὐρωπαῖοι, ἀλλὰ δὲν τὴν μνημονεύει κἂν ἡ κυβέρνηση, αὐτὸ θεωρεῖται ὑπονόμευση τῆς οἰκονομίας ἀπ’ τοὺς ἐπιχειρηματίες. Δὲν ἦταν ἐπιτυχία μόνο τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ.