Τὸ κύριο πρόβλημα τῆς χώρας εἶναι οἱ ἐσωτερικὲς συγκρούσεις στὴν κυβέρνηση, τὸ ὁποῖο ἐπισκιάζει τὶς διαπραγματεύσεις μὲ τὴν τρόϊκα, ἀλλὰ ἐπιτείνει τὴν ὑφεσιακὴ πορεία τῆς οἰκονομίας, μὲ τὴν παντελῆ ἀπουσία πρωθυπουργοῦ γιὰ τὴν ἐπιβολὴ ἑνιαίας πολιτικῆς∙ οἱ δύο τουλάχιστον ὁμάδες, οἱ προεδρικοὶ καὶ οἱ ἀριστεροί, ἔχουν διαφοροποιηθεῖ πλήρως, συγκρούονται καθημερινά, καὶ δείχνουν, προκλητικὰ μὲ τὶς πράξεις τους, ὅτι τὸ ποιὸς θὰ ἐπικρατήσει στὸ κόμμα καὶ στὴν Κοινοβουλευτικὴ Ὁμάδα τοὺς ἐνδιαφέρει καὶ τίποτε ἄλλο. Σὲ ἕνα πρᾶγμα ἔχουν δίκαιο, στὴν πιστὴ ἀντιγραφὴ τῶν ἐνδοκομμουνιστικῶν ρήξεων καὶ στὴν παντελῆ παραμέληση ὅλων τῶν ἐπιπτώσεων ἀπ’ τὴν πρακτική τους∙ καταδεικνύενεται ἐμφανέστατα πλέον, ὅτι ἡ χώρα εἶναι στὴν πράξη ἀκυβέρνητη, καὶ εἶναι ἔτσι, ὅταν ἀπουσιάζει ἡ δύναμις τοῦ πρωθυπουργοῦ, σὲ Σύνταγμα καθαρὰ πρωθυπουργικοκεντρικό. Ἡ ἀριστερὴ πλατφόρμα, ὄχι μόνο διαφοροποιεῖται δημοσίᾳ ἀπ’ τὸν πρωθυπουργό, ἀλλὰ καὶ ἐπιβάλλει στὰ περισσότερα θέματα τὶς ἐπιλογές της, χωρὶς μάλιστα οὐσιαστικὴ ἀντίδραση∙ τὸ Μέγαρο Μαξίμου ὑποχωρεῖ πάντοτε καὶ δείχνει ἐμφανέστατα ὅτι στὸ τέλος συμφωνεῖ μαζί της. Αὐτὸ σημαίνει ὅμως ὅτι οἱ ἐπιλογὲς τῆς χώρας εἶναι δύο, πλήρης ρήξη μὲ τὴν Εὐρωζώνη καὶ ἐγκατάλειψη τοῦ εὐρώ, ἢ ἀνατροπὴ τῆς κυβερνήσεως, ἀφοῦ τὰ περιθώρια συνεργασίας τους ἔχουν ἐξαντληθεῖ πλέον. Οἱ ἑπόμενες μέρες θὰ δείξουν…

Οἱ Εὐρωπαῖοι ἔχουν ἀγανακτήσει κυριολεκτικὰ μὲ τὴν συμπεριφορὰ τοῦ Ναπολεοντίσκου καὶ τῶν ὑπουργῶν του, ἀλλὰ νὰ λένε στὶς ἐπίσημες συναντήσεις τους, ἀλλὰ στὸ ἐσωτερικὸ τῆς χώρας καὶ ἄλλα νὰ παρουσιάζουν στὶς διαπραγματεύσεις μὲ τοὺς δανειστές∙ ἔτσι τὴν μία μέρα εἶναι νόμιμες οἱ ἄδειες γιὰ τὶς Σκουριὲς καὶ τὴν ἄλλη ξαναμελετῶνται, ἀναλόγως πρὸς τὶς πιέσεις τῶν κομματικῶν στελεχῶν, τὸ ἡμερήσιο ἐπίδομα ἕξι εὐρὼ φαγητοῦ στὴ ΔΕΗ κρίνεται ὑπερβολικό, ἀλλὰ διατηρεῖται, ὁ ἀντιπρόεδρος λέγει ὅτι προχωρεῖ ἡ παραχώρηση τοῦ ΟΛΠ στοὺς Κινέζους, ἀλλὰ ὁ ὑπουργὸς τὸν διαψεύδει, ὁ πρωθυπουργὸς ἐπαναλαμβάνει ὅτι δὲν ὑπάρχει σκέψη ρήξεως μὲ τὴν Εὐρωζώνη, ἀλλὰ ὁ ὑπουργὸς Ὑποδομῶν ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι μόνοδρομος ἡ ρήξη καὶ ἐπισκέπτεται τὴν Μόσχα γιὰ ἐνεργειακὲς συμφωνίες. Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι ἡ χώρα παραμένει ἀκυβέρνητη, ἡ ἀγορὰ ἔχει στεγνώσει κυριολεκτικά, ἡ ὕφεση εἶναι πρὸ τῶν θυρῶν, καὶ ἁπαλύνει τὴν ἐπιδρομή της ὁ τουρισμὸς καὶ ἡ ψηφιακὴ τεχνολογία, ἐνῶ μὲ χίλιες δυσκολίες πληρώνονται οἱ μισθοὶ καὶ οἱ συντάξεις∙ ἡ ἀντιμετώπισή του εἶναι θέμα πρωθυπουργοῦ καὶ μόνο κατὰ τὸ Σύνταγμα, ἀλλὰ ὁ Ναπολεοντίσκος ἀποδεικνύεται ἐλάχιστος καὶ δειλός. Ἀπαιτεῖται τόλμη καὶ σύλληψη σὲ βάθος τῶν προβλημάτων∙ φαίνεται καθαρὰ ὅτι δὲν διαθέτει στὸ ἐλάχιστο τὶς ἀπαραίτητες πολιτικὲς ἀρετὲς, ἀλλὰ καὶ οὔτε ἔχει τὶς δυνατότητες γιὰ τὴν «ἐκμάθησή» τους ἔστω προοδευτικά…

Ὁ κόσμος τῆς ἀγορᾶς, ἀπ’ τοὺς μικρομεσαίους μέχρι τοὺς μεγάλους ἐπιχειρηματίες, ἔχουν ἀπαυδήσει μὲ τὴν κυβερνητικὴ πολιτική, ἢ μᾶλλον τὴν παντελῆ ἀπουσία της∙ τὸ μόνο ποὺ βλέπουν εἶναι τὶς ἐνδοκυβερνητικὲς συγκρούσεις καὶ στὰ πιὸ ἀσήμαντα θέματα καὶ τὴν πλήρη ἀδιαφορία γιὰ τὴν πορεία τῆς οἰκονομίας. Ἀκόμη καὶ οἱ μεγαλοεργολάβοι καὶ μεγαλοκαναλάρχες, ποὺ τόσο στήριξαν τὸν ΣΥΡΙΖΑ γιὰ τὴν ἄνοδό του στὴν ἐξουσία, διαφοροποιοῦνται πλέον ἐμφανῶς καὶ ἀρχίζουν τὴν σκληρὴ ἀντικυβερνητικὴ κριτική, ὅπως μὲ τὶς ἀποκαλύψεις γιὰ τὶς σχέσεις διαπλοκῆς τοῦ ὑπουργοῦ Δημοσίας Διοικήσεως, ἐνῶ καὶ οἱ συνταξιοῦχοι ἔχουν ἀλλάξει γνώμη, διότι βλέπουν ὅτι παρουσιάζονται ἐλλείψεις ἀκόμη καὶ σὲ φάρμακα, καὶ οἱ κρατικοδίαιτοι κατάλαβαν ὅτι δὲν θὰ διορισθοῦν, παρὰ τὶς ὑποσχέσεις, ὅταν οὔτε οἱ τερμίτες τῆς ΕΡΤ δὲν ἐπαναπροσλαμβάνονται. Ἡ ἀκινησία καὶ ἡ ἀδράνεια διέπει πλέον τὴν κυβερνητικὴ πολιτική, ἐνῶ αἰσθάνονται ἀφημένοι στὰ κρύα τοῦ λουτροῦ καὶ οἱ κλακαδόροι τῆς διαπλοκῆς∙ τὰ ὅσα συνέβησαν τὴν 25η Μαρτίου ἔχουν προκαλέσει τοὺς πάντες, ὄχι τόσο γιὰ τὴν ἀσχήμια τους καὶ τὴν κακογουστία τους, ὅσο γιὰ τὴν πιστὴ ἀπομίμηση τῆς ἑπταετίας∙ τὶς παράτες στὸ Καλλιμάρμαρο θύμισαν στοὺς μεγαλύτερους καὶ ἡ φλυαρία τοῦ Ναπολεοντίσκου στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, τοῦ δεύτερου πρωθυπουργοῦ μετὰ τὸν δικτάτορα, ἀπέδειξε, ὄχι μόνο τὴν πιστὴ ἀντιγραφή του, ἀλλὰ καὶ τὴν προκλητικὴ ἄγνοιά του τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας…

Στὶς διεθνεῖς μας σχέσεις ἡ ἀπομόνωση εἶναι ἐμφανέστερη∙ ἡ ἀπόφαση τοῦ Ἀμερικανικοῦ Κογκρέσσου, νὰ ἀναβάλει τὴν ἔγκριση τοῦ τυπικοῦ ἐπὶ δύο αἰῶνες ψηφίσματος γιὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ ’21, ἀποτελεῖ τὴν καλύτερη ἀπόδειξη. Αἰτία ἦταν οἱ δηλώσεις τοῦ ὑπουργοῦ Ἀμύνης, ὅτι θὰ στείλει στὴν Εὐρώπη, μαζὶ μὲ τοὺς μετανάστες καὶ τοὺς τρομοκράτες∙ ἡ Οὐάσιγκτον ζήτησε ἐπανόρθωση σὲ ἀνώτερο ἐπίπεδο, ἀλλὰ ὁ πρωθυπουργὸς δὲν τολμάει νὰ διαψεύσει τὸν κυβερνητικό του ἑταῖρο καὶ ὁ ἀκροδεξιὸς κορδώνεται. Οἱ συναντήσεις μὲ τοὺς Εὐρωπαίους ἡγέτες, σὲ καλὸ κλίμα αὐτὲς καθεαυτές, μετατρέπονται πλέον σὲ ἀπόδειξη ἐμπαιγμοῦ τους∙ δὲν ἀντιλαμβάνονται καθόλου τὴν συμπεριφορὰ τοῦ Ναπολεοντίσκου. Πίστεψαν στὶς ὑποσχέσεις του, κατὰ τὶς συνομιλίες τους, ἀλλὰ τὴν ἑπομένη διαπίστωσαν, ὅτι ἄλλα ἔλεγε κατὰ τὴν ἐπιστροφή του στὴν Ἑλλάδα καὶ ἄλλα ἔκαναν οἱ ὑπουργοί του καὶ οἱ ἐκπρόσωποί του στὶς διαπραγματεύσεις μὲ τὴν τρόϊκα∙ ἔτσι ὅμως δὲν ἐπιλύεται κανένα πρόβλημα καὶ τὸ τέλμα ἐξαπλώνεται παντοῦ. Ἡ διεθνὴς συγκυρία δὲν ὑπάρχει στὴν σκέψη τῶν κυβερνητικῶν, οὔτε ὡς ἁπλὴ ὑπόνοια, μὲ γεγονότα στὴν Μέση Ἀνατολὴ καὶ στὴν Λιβύη, ἀκριβῶς δίπλα μας∙ δείχνουν ὅτι ζοῦν σὲ ἄλλον κόσμο καὶ ὅτι δὲν ἔχουν αἴσθηση σὲ ποιὰ χώρα βρίσκονται καὶ τὸ μόνο ποὺ γνωρίζουν εἶναι τὴν ὁλοκληρωτικὴ κοσμοθεωρία τοῦ Μάρξ.

Οἱ διεργασίες στὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ περισσότερο στὸν κόσμο τῆς ἀγορᾶς δὲν φαίνεται νὰ καταγράφονται ἀπ’ τὴν κυβέρνηση∙ δίδουν τὴν ἐντύπωση ὅτι βρίσκονται ἀκόμη στὴν προεκλογικὴ περίοδο καὶ ὅτι ἀρκοῦν οἱ τηλεοπτικὲς ἐμφανίσεις τοῦ Ναπολεοντίσκου γιὰ τὴν δημαγωγικὴ κάλυψή τους. Τὸν κύριο λόγο πλέον στὶς πολιτικὲς ἐξελίξεις ἔχει ὁ κόσμος τῆς ἀγορᾶς καὶ οἱ μικρομεσαῖοι ἐπιχειρηματίες, διότι βλέπουν ὅτι κινδυνεύουν νὰ πᾶνε χαμένες οἱ θυσίες καὶ κόποι τους τῆς πενταετίας καὶ ἰδιαιτέρως τῆς τριετίας∙ ἤδη καὶ ἡ κυβέρνηση ἀναγνωρίζει ὅτι ὑπῆρχε ἀνάκαμψη τὸν περασμένο χρόνο καὶ προβλέπει ἀνάπτυξη 1,4% γιὰ φέτος, ἀλλὰ δὲν ἀναφέρει ὅτι ἡ πορεία τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας, ἂν δὲν μεσολαβοῦσαν οἱ ἐκλογές, προέβλεπε ἀνάπτυξη 2,6%, τὴν δεύτερη μετὰ τὴν Ἰρλανδία στὴν Εὐηρωζώνη∙ τὰ ἀναφέρουν οἱ Εὐρωπαῖοι καὶ παραξενεύονταν στὴν ἀρχή, ἀλλὰ τώρα κατάλαβαν, ὅτι εἶναι θέμα ἐνδοκυβερνητικῶν συγκρούσεων. Αὐτὰ ὅμως δὲν τοὺς ἀπασχολοῦν, ὅπως εἶναι δευτερεῦον θέμα καὶ γιὰ τὸν κόσμο τῆς ἀγορᾶς∙ τὸ ἐνδιαφέρον τους, τῶν Εὐρωπαίων περισσότερο, ἑστιάζεται στὴν ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης στὴν οἰκονομία, διότι διαφορετικὰ δὲν εἶναι δυνατὴ ἡ ἐπανεκκίνησή της καὶ μάλιστα μὲ ὑψηλοὺς ρυθμούς, ὅπως τὰ προηγούμενα τρίμηνα. Διαπιστώνουν ὅτι μοναδικὴ ἐναλλακτικὴ λύση εἶναι ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς καὶ ἡ Νέα Δημοκρατία, διότι εἶχαν ἐμπνεύσει τὴν ἐμπιστοσύνη στοὺς οἰκονομικοὺς κύκλους οἱ ὁποῖοι εἶδαν ἔμπρακτα τὴν οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη.