Πολλοὶ Μακεδόνες στρατηγοὶ εἶχαν ἐνδώσει στὶς γυναῖκες ἐλευθερίων ἠθῶν∙ παράδειγμά τους εἶναι ὁ Ἀταρρίας, ὁ Ἀντιγένης καὶ ὁ Φιλώτας. Αὐτὸς εἶχε ἐρωτευθεῖ τὴν Ἀντιγόνα, «καὶ δὴ ὁ σιδάρεος ἔκ τινος πεπαινόμενος οὐκ ἐκράτει τῶν λογισμῶν ἐν ταῖς ἠδοναῖς»∙ καὶ μάλιστα ὁ σκληροτράχηλος αὐτὸς ἀπὸ κάποια αἰτία ἔγινε μαλάκος καὶ δὲν κρατοῦσε τὴν γλῶσσα του στὶς στιγμὲς τῆς ἡδονῆς. «Ἀλλ’ ἀνοιγόμενος ἐξέφερε πολλὰ τῶν ἀπορρήτων πρὸς αὐτήν»∙ ἀλλὰ ξανοιγόμενος ἐκμηστυρευόταν πολλὰ ἀπόρρητα πρὸς αὐτήν. «’’Τί γὰρ ἦν ὁ Φίλιππος, εἰ μὴ Παρμενίων;’’» ‘’τί θὰ ἦταν δηλαδὴ ὁ Φίλιππος, ἂν δὲν εἶχε τὸν Παρμενίωνα;’’ «’’Τί δὲ Ἀλέξανδρος οὗτος, εἰ μὴ Φιλώτας;’’» ‘’τί θὰ ἦταν δὲ αὐτὸς ὁ Ἀλέξανδρος, ἂν δὲν ὑπῆρχε ὁ Φιλώτας;’’ «’’Ποῦ δ’ ὁ Ἄμμων, ποῦ δ’ οἱ δράκοντες, ἂν ἡμεῖς μὴ θέλωμεν;’’ ‘’Ποῦ θὰ βρισκόταν δὲ ὁ Ἄμμων, ποῦ οἱ δράκοντες, ἂν ἐμεῖς δὲν θέλαμε’’.