Κυβέρνηση, ὁμολογία πολιτικοῦ ἀδιεξόδου

Ὡς εὐθεῖα ἀναγνώριση τοῦ πολιτικοῦ ἀδιεξόδου τῆς χώρας θεωρεῖται ἡ σιωπὴ τοῦ πρωθυπουργοῦ, ἀπέναντι στὶς ταπεινωτικὲς δηλώσεις τοῦ Ἀμερικανοῦ πρεσβευτοῦ γιὰ τὴν ἀποφυλάκιση τοῦ Σάββα Ξηροῦ∙ οἱ ὑποχωρήσεις στὶς διαπραγματεύσεις μὲ τὴν τρόϊκα ἐντάσσονται στὴν τακτικὴ συμβιβασμοῦ μὲ τοὺς ἑταίρους καὶ διασπάσεως τῆς διεθνοῦς ἀπομονώσεως τῆς κυβερνήσεως, ἀλλὰ παραμένουν οἱ συγκρούσεις στὸ ἐσωτερικό της καὶ ἡ ἀναμέτρηση μὲ τὶς παραγωγικὲς τάξεις. Ἡ ἀριστερὴ πλατφόρμα δὲν δικαιολογεῖ τὴν σιωπὴ στὶς ἀμερικανικὲς ἐπεμβάσεις, ἐπειδὴ τὰ στελέχη της μὲ αὐτὴ τὴν νοοτροπία ἔχουν ζήσει στὴ μεταπολίτευση∙ διεθνῶς ὅμως ὁ ἐξευτελισμὸς τοῦ Ναπολεοντίσκου γενικεύεται. Ξεκίνησε γιὰ ἐπανάσταση τῆς ἀριστερᾶς στὴν Εὐρώπη καὶ κατήντησε σὲ τρεῖς μῆνες στὸν χειρότερο δουλικὸ πρωθυπουργὸ στὴν νεώτερη ἱστορία μας. Οὔτε ἀρετὴ οὔτε τόλμη διέθετε ποτέ…