Οἱ ἐνδοκυβερνητικὲς ἀντιδράσεις κλιμακώνονται καὶ δείχνουν ὅτι κινοῦνται ἐκτὸς ἐλέγχου τοῦ Ναπολεοντίσκου, ὁ ὁποῖος ἐπιχειρεῖ ἀπαλύνειν αὐτὲς μὲ τὴν ἀπειλὴ ἐκλογῶν τὸν Ἰούνιο∙ οἱ πράξεις νομοθετικοῦ περιεχομένου μοιάζουν στοὺς βουλευτὲς σὰν τὴν σταγόνα ποὺ ξεχειλίζει τὸ ποτῆρι, ἐνῶ οἱ προοπτικὲς τῆς κάλπης θεωροῦνται πρόκληση, διότι ἔχουν χαρακτηρισθεῖ ἤδη μνημονιακοὶ καὶ βλέπουν μοναδικὴ ἐπιβίωσή τους τὸν ἀποχαρακτηρισμό τους, δηλαδὴ τὴν ἀνατροπὴ τῆς κυβερνήσεως καὶ τὴν κάθοδό τους στὶς ἐκλογὲς μὲ ἄλλο σχῆμα ὡς ἀριστερὸ κόμμα. Ἡ βοήθεια ἀπ’ τὴν Γκάζπρομ ἀναμενόταν ὡς ἡ τελευταία ἐλπίδα καὶ τώρα διαπιστώνουν ὅτι βουλιάζουν στὸ ἴδιο καράβι, μὲ τὴν ἀναμέτρηση γιὰ τὶς δημεύσεις τῶν ἀποθεματικῶν τῶν ὀργανισμῶν καθοριστική∙ ἡ ἀναζήτηση διεξόδου δὲν διαφαίνεται στὸν ὁρίζοντα. Ἡ κυβέρνηση παραμένει δέσμια τῶν ἐπιλογῶν της.