Τὴν ἐξουσίαν διατιθέμενος

Ἡ σύλληψη καὶ καταδίκη τοῦ Φιλώτα καὶ τοῦ Παρμενίωνος, γιὰ τὴν συνωμοσία τους κατὰ τοῦ Ἀλεξάνδρου, ἀποδόθηκαν ἀπὸ πολλοὺς στὴν τύχη, διότι ἀνακαλύφθηκε ἐγκαίρως∙ ἀλλὰ ὁ Πλούταρχος δὲν τὸ ἀποδέχεται καὶ τὸ συνδυάζει αὐτὸ μὲ τὴν ἀρετή. «Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἄν τις ἀπείποι λέγων»∙ ἀλλὰ γι’ αὐτὰ μὲν κάποιος μπορεῖ νὰ πεῖ. «Οἷς ἀποδείκνυται κάλλιστα καὶ βασιλικώτατα τὴν ἐξουσίαν διατιθέμενος»∙ ὅτι ἀποδεικνύεται πὼς κάλλιστα καὶ βασιλικώτατα ἄσκησε τὴν ἐξουσία. «Καὶ γὰρ εἰ διὰ Τύχην μέγας γέγονε, μείζων ἐστίν, ὅτι τῇ Τύχῃ καλῶς κέχρηται»∙ καὶ ἐὰν κατὰ Τύχην ἔγινε μεγάλος, εἶναι σημαντικώτερο, ὅτι καλῶς χρησιμοποίησε τὴν Τύχη. «Καὶ ὅσῳ τις ἂν μᾶλλον αὐτοῦ τὴν Τύχην ἐπαινῇ»∙ καὶ ὅσο κάποιος θελήσει νὰ ἐπαινεῖ τὴν Τύχη του. «Τοσούτῳ μᾶλλον αὔξει τὴν ἀρετήν, δι’ ἣν ἄξιος τῆς Τύχης ἐγένετο»∙ τόσο μᾶλλον αὐξάνει τὴν ἀρετή, γιὰ τὴν ὁποία ἔγινε ἄξιος τῆς Τύχης.