Πρὸς ἐσωκομματικὴ ἔκρηξη

Οἱ ἐσωκομματικὲς ἀντιδράσεις στὸν ΣΥΡΙΖΑ ὁδηγοῦν σὲ συνθῆκες ἐκρήξεως, καθὼς πολλοὶ βουλευτὲς τῆς ἀριστερῆς πτέρυγας δὲν κρύβουν τὴν διάθεσή τους γιὰ καταψήφιση τοῦ πολυνομοσχεδίου στὴν Βουλή∙ ὁ πρωθυπουργὸς ἀνακοίνωσε γιὰ αὔριο Ὑπουργικὸ Συμβούλιο καὶ Κοινοβουλευτικὴ Ὁμάδα, ἀλλὰ δὲν εἶναι βέβαιη ἡ ἔκβαση τῆς τελευταίας, ὅταν ἐκείνη τῆς πρηγουμένης ἑβδομάδος διήρκεσε ἕξι ὧρες καὶ χωρὶς τὸν Ναπολεοντίσκο. Οἱ ἀντιδράσεις στὰ κομματικὰ στελέχη εἶναι χειρότερες καὶ αὐτὲς τροφοδοτοῦν καὶ τοὺς βουλευτές, ἐνῶ ἡ ἀπειλὴ γιὰ δημοψήφισμα μᾶλλον πέφτει στὸ κενό∙ στὴν κυβέρνηση κανένας σχεδὸν ὑπουργὸς δὲν προχώρησε στὴν προάσπιση τοῦ προέδρου του, ἐνῶ εἶναι διάχυτη ἡ κατήφεια ἀπ’ τὸ κουρασμένο ὕφος του καὶ τὴν ἐνδοτικότητά του ἀπέναντι στὴν τρόϊκα, χωρὶς ἴχνος ζωντάνειας καὶ ἰκμάδος ἐλέγχου τῶν πολιτικῶν πραγμάτων. Οἱ περισσότεροι σκέπτονται τὶς ἀντιδράσεις τοῦ κόσμου, ὅταν ἔρθουν τὰ φορολογικὰ μέτρα στὴ Βουλή∙ πολλοὶ θυμοῦνται τὶς ἀντίστοιχες σκηνὲς πρὸ τετραετίας.