Τὴν εἰκόνα ἐχθρικῶν κόσμων, δίδουν οἱ κυβερνητικὲς συνιστῶσες, χωρὶς κανένα σημεῖο ἐπαφῆς∙ οἱ προεδρικοὶ ἐλπίζουν σὲ συμφωνία ἐπὶ τρίμηνο, οἱ ἀριστεροὶ δηλώνουν ὅτι ἐγκαταλείπουν τὴν ἐξουσία καὶ ἐννοοῦν μᾶλλον ἀνεξάρτητη κάθοδο στὶς ἐκλογές, ἐνῶ οἱ ἄλλες κατατρώγονται στὸ ἐνδιάμεσο. Ἀκόμη καὶ οἱ διορισμένες διοικήσεις τῶν μεγάλων τραπεζῶν ζητοῦν τὴν ἐπίτευξη συμφωνίας μὲ τὴν τρόϊκα, διότι ἡ οἰκονομία δὲν ἀντέχει ἄλλο καὶ τὸ πιστωτικὸ γεγονὸς εἶναι ἐπὶ θύραις, ἀλλὰ δὲν εἰσακούονται στὸ Μέγαρο Μαξίμου∙ ὁ Ναπολεοντίσκος δείχνει καθαρὰ ὅτι τὰ ἔχει ἐντελῶς χαμένα καὶ δὲν κυβερνάει τὴν χώρα, ἐνῶ ὁ περίγυρός του βρίσκεται σὲ χειρότερη σύγχυση. Τὸ ἀδιέξοδο εἶναι πλῆρες καὶ μόνο ἡ χρηματοδότηση τοῦ ΕΛΑ ἐπιτρέπει τὴν ἐπιβιωση τῶν τραπεζῶν, δηλαδὴ τὴν ἀποφυγὴ τῆς χρεωκοπίας∙ ἡ ὑποχρέωση τοῦ πρωθυπουργοῦ στὴν ὑπογραφὴ συμφωνίας εἶναι πιθανή, διότι στὴν ἀντίθετη περίπτωση γνωρίζει ὅτι οἱ συνέπειες γιὰ τὸν ἴδιο εἶναι χειρότερες.