Ὁ Ἀλέξανδρος ἐπέτυχε ὅλες τὶς κατακτήσεις του, ἐπιμένει ὁ Πλούταρχος, μὲ ἀγῶνες καὶ θυσίες τοῦ ἰδίου καὶ τῶν στρατιωτῶν του καὶ ὄχι μὲ τὴν βοήθεια τῆς Τύχης∙ οἱ πόλεμοι στὴν Κεντρικὴ Ἀσία καὶ στὸ σημερινὸ Ἀφγανιστὰν ἦταν οἱ χειρότεροι, ἀλλὰ καὶ ὁ μόνος στὴν ἱστορία ποὺ τὸ κατέκτησε καὶ μάλιστα μέσα σὲ τέσσερα ἔτη. «Ποίαν πέτραν ἀναιμωτὶ διὰ σὲ εἷλε;» ποιὰ πέτρα χωρὶς αἷμα κατ’ ἐσένα κατέλαβε; «Ποίαν πόλιν ἀφρούρητον αὐτῷ παρέδωκας ἢ ποίαν ἄνοπλον φάλαγγα;» ποιὰ πόλη ἀφρούρητος τοῦ παραδόθηκε ἢ ποιὰ ἄοπλη φάλαγγα; «Τίς εὑρέθη βασιλεὺς ῥάθυμος ἢ στρατιώτης ἀμελὴς ἢ κοιμώμενος πυλωρός;» Ποιὸς βασιλεὺς βρέθηκε ῥάθυμος ἢ στρατιώτης ἀμελὴς ἢ φύλακας τῶν πυλῶν κοιμώμενος; «Ἀλλ’ οὐδὲ ἄβατος ποταμὸς οὐδὲ χειμὼν μέτριος οὐδὲ θέρος ἄλυπον»∙ ἀλλὰ δὲν ἄφησε ποταμὸν χωρὶς νὰ τὸν διαβεῖ οὔτε χειμώνα ἤπιο οὔτε θέρος μαλακό. Καὶ οἱ φυσικὲς συνθῆκες ἦταν δύσκολες.