Ἐκρήξεις τῶν συνιστουσῶν

Οἱ ἐκρήξεις στὰ ἐνδοκυβερνητικὰ λαμβάνουν τὴν μορφὴ χιονοστιβάδος, καθὼς ὅλοι τους προσπαθοῦν νὰ δείξουν ὅτι διαφωνοῦν μὲ τὸν πρωθυπουργὸ καὶ τοὺς οἰκονομικοὺς ὑπουργούς∙ ἡ ὑστερική, ἐπειδὴ ὑστερεῖ σὲ δύναμη σὲ βουλευτὲς καὶ σὲ ἀπήχηση στὸν κομματικὸ μηχανισμό, ἐπιλέγει τὴν προσωπική της προβολὴ καὶ ἔρχεται σὲ ἀνοικτὴ συγκρουση μὲ τὸν Ναπολεοντίσκο στὶς συσκέψεις, ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ κρατικὰ ὄργανα, ὅπως μὲ τοὺς ἀστυνομικοὺς ποὺ ἔκλεισαν τὴν Βασιλίσσης Σοφίας∙ οἱ ἄλλες συνιστῶσες καταφεύγουν σὲ συγκεντρώσεις σὲ δημόσιους χώρους καὶ προβάλλουν τὴν ἀντίθεσή τους. Τὸ ἐρώτημα εἶναι ἕνα, πῶς συμμαζεύεται αὐτὴ ἡ διάλυση, ὅταν σχεδὸν κανένας δὲν ἀναγνωρίζει τὸν πρωθυπουργὸ καὶ ὅλοι ἕνα ἔχουν στὸ μυαλό τους, νὰ διαφωνήσουν μὲ τὴν κυβέρνηση καὶ νὰ φανοῦν στοὺς ὀπαδούς τους ὡς ἀντιμνημονιακοί∙ πιστεύουν ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ ἐπανεκλεγοῦν στὶς προσεχεῖς ἐκλογές. Κάτω ἀπὸ αὺτὲς τὶς συνθῆκες δὲν ἀργοῦν οἱ κάλπες.