Ἡ πολιτικὴ ἀποτυχία τοῦ Ναπολεοντίσκου φαίνεται στὴν παντελῆ ἔλλειψη προνοίας καὶ συνέσεως γιὰ τὶς δύσκολες στιγμὲς τῆς χώρας∙ κατασπατάλησε τὸ πολύτιμο κεφάλαιό του, μετὰ τὴν ἐκλογικὴ νίκη, σὲ αἰθεροβάμονες ἰδεοληψίες γιὰ ἀριστερὴ ἐπανάσταση στὴν Εὐρώπη, ἀλλὰ καὶ σὲ καταστροφικὴ παραμέληση τῆς οἰκονομίας, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν κατρακύλιση στὴ χειρότερη ὕφεση σὲ δύο μῆνες στὴν παγκόσμια ἱστορία, ἐνῶ ἐμφανίσθηκε περιπαικτικὸς πρὸς τοὺς Εὐρωπαίους καὶ διακωμωδοῦσε τὶς διαπραγματεύσεις. Ἦρθε πλέον ἡ στιγμὴ τῶν κρίσιμων διαπραγματεύσεων καὶ βρίσκεται χωρὶς φίλους καὶ συμμάχους στὴν Εὐρωζώνη καὶ παγκοσμίως∙ οἱ προειδοποιήσεις τῶν Εὐρωπαίων εἶναι πρωτοφανεῖς, γιὰ τὸ ἀπειλητικό τους ὕφος καὶ τὸ ἀδιέξοδο δεδομένο. Ὑπογράφει τοὺς ἐπαχθεῖς ὅρους ἢ ὁδηγεῖ τὴν χώρα στὴν καταστροφή. Γίνεται ὁ μοιραῖος ἄνθρωπος, κατὰ τὸν Ἀντώνη Σαμαρᾶ.