Ἡ ἐπείγουσα ἐπιστροφὴ τῆς κυβερνήσεως στὶς διαβουλεύσεις μὲ τὴν τρόϊκα, καὶ ἡ διαφαινόμενη ἀναγνώριση ἀπ’ τὸν Ναπολεοντίσκο ἐπώδυνης συμφωνίας, σημαίνει τὴν παράδοσή του ἄνευ ὅρων στοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους∙ ἔχασε πέντε πολύτιμους μῆνες στὶς ἄσκοπες περιπλανήσεις του ἀναζητώντας τοὺς ἀριστεροὺς ἐπαναστάτες στὴν Εὐρώπη καὶ ἐπιβάλλοντας τὴν χειρότερη οἰκονομικὴ κρίση καὶ κοινωνικὴ ἐξαθλίωση στὴν χώρα σὲ εἰρηνικὴ περίοδο καὶ τώρα ἐπανέρχεται στὶς διαπραγματεύσεις ὡς μωρὰ παρθένος. Ἡ στροφὴ δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα πολιτικῆς ἀξιολογήσεως καὶ οὐσιαστικῆς μελέτης τῶν πραγμάτων, διότι δὲν ἀλλάζουν τὰ δεδομένα μέσα σὲ λίγους μῆνες, ἀλλὰ ἀνώμαλος προσγείωση μαθητευομένου μάγου στὴν ἀδυσώπητη πραγματικότητα∙ βλέπει μπροστά του ὠμὰ πλέον τρία πράγματα, τὴν ἐξαθλίωση τοῦ κόσμου καὶ τὴν διάλυση τοῦ κράτους, διότι τοῦ ἔχει ἀποστερήσει πλήρως τὴνχρηματοδότηση, τὴν ἔκρηξη ὅλων τῶν στρωμάτων, μὲ πρῶτα τὰ κομματικά του στελέχη, ἕτοιμα νὰ τὸν κατασπαράξουν, καὶ τὴν παντελῆ διεθνῆ ἀπομόνωση τῆς χώρας. Ἔχει γίνει ὁ περίγελως τοῦ ξένου τύπου, ὅσο κανένας ἄλλος πρωθυπουργός μας καὶ στὶς πιὸ μαῦρες μέρες τῆς ἱστορίας μας, ἐνῶ ἡ χώρα εἶναι πάλι στὸν μαυροπίνακα∙ εἶχε ἀποκαταστήσει τὴν ἀξιοπίστία της ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς μὲ πολὺ κόπο, ὅπως καὶ τὴν ἀνάπτυξη στὴν οἰκονομία, καὶ τὰ διέλυσε ὅλα μέσα σὲ δύο μῆνες. Μεγάλο κατόρθωμα!

Οἱ φυγόκεντρες δυνάμεις στὸ κόμμα του εἶναι τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ ἀντιλαμβάνεται ὁ Ναπολεοντίσκος, ὅπως ἔδειξε τὸ πεντάμηνο στὴν ἐξουσία∙ τὰ ἄλλα, διαπραγματεύσεις μὲ τὴν τρόϊκα, οἰκονομικὴ κρίση, κοινωνικὴ ἐξαθλίωση, διασυρμὸς τῆς χώρας στὸ ἐξωτερικό, ἐθνικὰ θέματα, τὰ περνάει ἐπιφανειακά. Προβάλλει τὴν στήριξή του στὸν κουρεμένο, παρὰ τὸ ὅτι γνωρίζει ἄριστα -ἔστω καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων, ὅπως τοῦ τὸ ἐπισήμαναν οἱ ἄλλοι Εὐρωπαῖοι ἡγέτες, ἀλλὰ καὶ οἱ οἰκονομικοὶ παράγοντες τῆς χώρας, ὅταν ὁ ἴδιος ἀγνοεῖ καὶ τὰ στοιχειώδη γιὰ τὴν λειτουργία τῆς οἰκονομίας-, ὅτι εἶναι ὁ κύριος αἴτιος τῆς ἐπανακατρακυλίσεως στὴν κρίση, ὡς ὁ ἁρμόδιος ὑπουργός, ἀλλὰ καὶ τὸ κόκκινο πανὶ τῶν κομματικῶν του στελεχῶν∙ αὐτὸ γίνεται λόγῳ τῆς δεσμεύσεών του ἀπέναντι στοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους τῶν ὁποίων ἄνθρωπος εἶναι ὁ ὑπουργός του, ἀλλὰ αὐτὸ ἐξαγριώνει ἀκόμη περισσότερο τοὺς ἀριστεροὺς στὸ κόμμα του. Ἔτσι ἀποβαίνει τὸ κύριο πρόβλημα, διότι καὶ ἡ προβολὴ τοῦ κουρεμένου ἀπ’ τὴν διαπλοκὴ εἶναι ἀποτέλεσμα ἀτλαντικῶν ἐντολῶν, ἀλλὰ οἱ ἀντιδράσεις τῆς Κουμουνδούρου πολλαπλασιάζονται μὲ τὴν τακτικὴ αὐτή∙ πολιτικὰ αὐτὸ σημαίνει ὅτι θεωρεῖ ὡς πρωθυπουργὸς πρώτιστο μέλημά του τὶς ἐξαρτήσεις ἀπ’ τοὺς κερδοσκόπους, θέτοντας τὰ ὑπόλοιπα σὲ δεύτερη μοῖρα, ὁπότε ἀλλάζει ἡ ἀξιολόγηση τῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων. Οἱ ἀριστεροὶ δὲν ὑποχωροῦν, διότι δὲν ἔχουν καὶ ἄλλον δρόμο, ἀλλιῶς ἐπιστρέφουν στὴν ἀφάνειά τους.

Ἡ πλήρης διάλυση τῆς οἰκονομίας καὶ τῶν κρατικῶν ὑπηρεσιῶν -ὅταν τὰ νοσοκομεῖα δουλεύουν ἀκόμη γιὰ τὰ ἔκτακτα περιστατικὰ καὶ χάρις στὸν ἡρωισμὸ καὶ στὴν αὐτοθυσία τῶν γιατρῶν καὶ τῶν νοσοκόμων-, ἔχει ἀλλάξει τὶς σχέσεις τῶν κομματικῶν στελεχῶν μὲ τὸν ἁπλὸ κόσμο∙ ἀπέναντι στὴν ἐξαθλίωση οἱ κομματικοὶ πηγαίνουν μὲ τὸν κόσμο, διότι δὲν ἔχουν κερδίσει καὶ τίποτε ἀπ’ τὴν ἀνάληψη τῆς ἐξουσίας, παρὰ ἐλάχιστοι ἀπὸ αὐτούς. Καὶ ὅσοι διορίσθηκαν, μηδαμινὸ μέρος τῶν ὅσων ἔχουν ὑποσχεθεῖ, δὲν ἔχουν πληρωθεῖ ἀκόμη καὶ οὔτε ξέρουν τὸ πότε θὰ γίνει αὐτὸ μὲ τὴν χρεωκοπία τοῦ κράτους, ἐνῶ ἔχουν ἐξαγριωθεῖ οἱ ὑπόλοιποι καὶ ζητοῦν καὶ αὐτοὶ τὴν ἀποκατάστασή τους∙ ὅταν ἄρχισαν ἤδη οἱ καταλήψεις γραφείων τῶν ὑπουργῶν, τὰ ἑπόμενα ἔρχονται μόνα τους. Ἡ ἀπονέκρωση τῆς ἀγορᾶς προκαλεῖ τὴν κατακαυγὴ τοῦ κόσμου της καὶ τὴν ἀγανάκτηση τουλάχιστον τῶν μικρομεσαίων, ὁπότε ἡ στελέχωση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ὑποχρεωτικὰ ταυτίζεται πλέον μὲ αὐτοὺς καὶ ἐγκαταλείπει τὴν κυβέρνηση∙ ἡ κίνηση αὐτὴ εἶναι αὐθόρμητη, ἀλλὰ καταγράφεται στὶς κομματικὲς ἐκδηλώσεις. Δὲν ἔχει ξαναγίνει πρωθυπουργός, τέσσερες μῆνες μετὰ τὴν πανηγυρικὴ νίκη του καὶ νὰ χειροκροτεῖται μόνο ἀπὸ δύο δεκάδες μέλη τῆς Κεντρικῆς του Ἐπιτροπῆς καὶ νὰ μὴν κλείνει τὶς ἐργασίες της∙ σήμερα φυσικὰ τὰ πράγματα εἶναι πολὺ χειρότερα γιὰ τὸν ἴδιο.

Ἡ πλήρης διεθνὴς ἀπομόνωση ἔχει ὁδηγήσει στὴν περιφρόνηση τῆς χώρας στὸ ἐξωτερικό, πέραν τοῦ διασυρμοῦ τοῦ πρωθυπουργοῦ καὶ αὐτὸ φαίνεται ἀπ’ τὰ δημοσιεύματα τοῦ τύπου∙ ἡ διαπόμπευσή του εἶναι γεγονός, ἀλλὰ μᾶς ἐνδιαφέρει ὁ ἀντίκτυπός της στὴν χώρα. Ἡ Τουρκία προκαλεῖ πλέον στὸ Αἰγαῖο, ἐνῶ δύσκολα πολὺ βρίσκουμε συμμάχους, διότι καὶ ἡ Ρωσία καὶ ἡ Κίνα μᾶς ζητοῦν τὴν ἐπίλυση πρῶτα τῶν προβλημάτων τῆς ἀξιολογήσεως μὲ τὴν Εὐρώπη. Οἱ θεωρίες περί ἐξόδου ἀπ’ τὸ εὐρὼ φαίνεται ὅτι εἶναι βαθειὰ ριζωμένες σὲ ἕνα μέρος τῶν ὀπαδῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, οἱ ὁποῖοι καὶ τρέφουν τοὺς ὑποστηρικτές τους, πέραν τῶν διασυνδέσεών τους μὲ τοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους∙ ἐνδιαφέρει ἡ συνολικὴ εἰκόνα τῆς κυβερνήσεως, διότι αὐτὴ μετράει στοὺς τρίτους. Ὅταν ὁ πρωθυπουργὸς ἄλλα λέει στοὺς συνομιλητές του καὶ ἄλλα στοὺς Ἕλληνες, αὐτὸ ἐπιβαρύνει τὴν χώρα∙ ὁ Ντόναλντ Τοὺσκ μάλιστα ἦταν ἀπόλυτος, «νὰ σταματήσει τὸ τζογάρισμα ὁ Ἕλληνας πρωθυπουργὸς καὶ νὰ ὑποβάλει κανονικὲς προτάσεις»∙ ἡ δήλωση ἀποτελεῖ προσβολὴ γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ἂν δὲν εἶναι ἀλήθεια, ἀλλὰ τὸ ὅτι δὲν ἀντέδρασε τὸ Μέγαρο Μαξίμου, σημαίνει ὅτι εἶναι ἀλήθεια αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ πρόεδρος τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου. Στὰ ἑξῆντα χρόνια ἱστορίας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως δὲν ἔχει ἀπευθυνθεῖ ἄλλη φορὰ τόσο προκλητικὴ προσβολὴ πρὸς μέλος της. Θὰ τὸ πληρώσουμε ἄσχημα αὐτό…

Στὴν πολιτικὴ σκηνὴ ἐξαπλώνεται ὅλο καὶ περισσότερο ἡ αἴσθηση ὅτι ἔχουμε εἰσέλθει σὲ ἐντόνως μεταβατικὴ περίοδο∙ ἐλάχιστοι πιστεύουν ὅτι ἡ κυβέρνηση θὰ ἐπιβιώσει στὴν Βουλὴ κατὰ τὴν ψηφοφορία τῆς συμφωνίας, ἔστω κι ἂν αὐτὴ γίνει μὲ τοὺς δικούς της ὅρους, πρᾶγμα ἀδύνατο∙ ἡ αὐτονόμηση τῶν συνιστωσῶν στὸν ΣΥΡΙΖΑ ἔχει προσλάβει τὴν μορφὴ πανδημίας, ὁ καθένας ἀναζητάει τὸν σύμμαχό του γιὰ τὴν ἑπόμενη ἡμέρα. Φαίνεται ὅτι τὸ ἔχουν καταγράψει στοῦ Μαξίμου καὶ γι’ αὐτὸ ἐπιχειροῦν ἀπεγνωσμένως νὰ ἀνακόψουν τὸ κύμα τῆς ἐκλογολογίας∙ ἄδικος κόπος, αὐτὴ πῆρε τὸν δρόμο της. Ἡ κατάληξή της μόνο εἶναι ἄγνωστη, διότι τὴν ἑπομένη τῆς καταψηφίσεως στὴν Βουλή, διαλύονται εἰς τὰ ἐξ ὧν συνετέθησαν∙ ἡ ἀριστερὴ πλατφόρμα ἐμφανίζεται ἡ πιὸ συμπαγής, οἱ πασοκογενεῖς συσπειρώνονται γύρω ἀπ’ τὸν πρῶτο ἀντιπρόεδρο τῆς Βουλῆς, οἱ ἀριστεριστὲς προσπαθοῦν νὰ ἀποκτήσουν ἑνιαία ἔκφραση καὶ ἡ ὑστερικὴ ἐλπίζει στὸν θεσμικό της ρόλο, μὲ κάποιους γύρω της. Οἱ διαλυτικὲς ὅμως αὐτὲς τάσεις προκαλοῦν τὴν ὀργὴ τοῦ κόσμου καὶ περισσότερο τῶν μικρομεσαίων τῆς ἀγορᾶς∙ ὅλοι τους θυμοῦνται τὴν ἀνάπτυξη τὸ Φθινόπωρο, μὲ τὴν πρώτη θέση στὴν Εὐρωζώνη, ἀλλὰ καὶ βλέπουν τὸ ἅλμα στὴν Ἱσπανία καὶ στὴν Κύπρο∙ ἀναλογίζονται τὸ τί ἔχασαν, ἀλλὰ καὶ τὸ εὐήκοον οὖς τους στὴν προπαγάνδα τῆς διαπλοκῆς. Αὐτὸ ὑπόσχονται δὲν θὰ ξαναγίνει στὴν κάλπη.