Οἱ ἐξαρτήσεις τοῦ Ναπολεοντίσκου ἀπ’ τοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους φαίνεται ἀπ’ τὴν προβολὴ τῆς προπαγάνδας ὑπὲρ τῆς δραχμῆς, ἡ ὁποία ἀναπαράγεται αὐτολεξεὶ ἀπ’ τὴν ἐπιχώρια διαπλοκή∙ παρουσιάζουν τὰ πλεονεκτήματα ἀπ’ τὴν ὑποτίμηση τῆς δραχμῆς, ἐπειδὴ θὰ γίνουν ἀνταγωνιστικὲς οἱ ἐξαγωγές μας, ἀλλὰ δὲν ἀναφέρουν λέξη γιὰ τὰ μειονεκτήματα. Ἡ ὑποτίμηση εἶναι ἐπιτυχημένη, ὅταν ἡ χώρα ἔχει, ἀναπασχόλητο παραγωγικὸ δυναμικὸ ποὺ μπορεῖ ἀμέσως νὰ προσφέρει ἀγαθὰ σὲ ἀνταγωνιστικὴ τιμὴ πρὸς τὰ εἰσαγόμενα καὶ ὅταν καλύπτει ἡ ἐσωτερική της παραγωγὴ τὸ μέγιστο μέρος τῶν ἀναγκῶν της∙ ἐμεῖς δὲν ἔχουμε καθόλου ἀναπασχόλητο παραγωγικὸ δυναμικὸ καὶ ὅσο ὑπάρχει παράγει μὲ ὑψηλότερες τιμὲς ἀπ’ τὰ εἰσαγόμενα, διότι εἰσάγονται ὅλα τὰ ὑλικά τους, ἐνῶ ἐξαρτώμεθα γιὰ τὰ εἴδη πρώτης ἀνάγκης κατὰ 90% ἀπ’ τὶς εἰσαγωγές. Ἑπομένως ἡ ὑποτίμηση θὰ ὁδηγήσει στὴν κατακόρυφη αὔξηση τῶν τιμῶν καὶ στὴν ἔλλειψη ἀγαθῶν στὴν ἀγορά, πέραν τῶν ἄλλων.