Οἱ Συριαζαῖοι βουλευτὲς ἄκουσαν ἄκρως προβληματικοὶ καὶ σκεπτικοὶ τὸν πρωθυπουργὸ καὶ ἀπέφυγαν τὶς ἐπευφημίες, ἐνῶ στὶς ὁμιλίες τους ἦταν πολὺ ἐπικριτικοὶ καὶ ἀγανακτισμένοι, ἔστω καὶ ἂν δὲν μιλήσαν ὅλοι ὅσοι ἤθελαν∙ ὁ Ναπολεοντίσκος ἐπιχειρεῖ τὴν συσπείρωση τοῦ κόμματός του, ἀλλὰ μᾶλλον μάταια, διότι οἱ ἐπικρίσεις πολλῶν εἶναι ἐμφανέστατες, ἀλλὰ ἡ συνηγορία ἀπουσιάζει παντελῶς. Ἡ ἀβεβαιότης διαχέεται εὐρύτερα πλέον, καθὼς ἀπέτυχε καὶ ἡ προσπάθειά του διασπάσεως τῆς εὐρωπαϊκῆς ἀντιπολιτεύσεως, ἐνῶ ἔσπευσε τὸ Μαξίμου διαψεῦσαι τὶς ἐκμυστηρεύσεις του στὸν Σταῦρο Θεοδωράκη, ὅτι, χωρὶς συμφωνία, δὲν θὰ πληρώσει τὸ ΔΝΤ∙ τὸ ἐσωκομματικό του μέτωπο ἐπιδεινώνεται ταχύτατα, ἐπειδὴ ἡ ἔκρηξη τῶν στελεχῶν κορυφώνεται λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως καὶ τῆς διαλύσεως τοῦ συστήματος ὑγείας. Ἡ διεθνὴς ἀπομόνωση συμπλρώνεται μὲ τὶς διασπαστικὲς τάσεις στὸ κόμμα∙ πολλὲς συνιστῶσες ἀνοικτὰ συγκεντρώνουν τὶς δυνάμεις τους γιὰ τὴν ἑπόμενη μέρα καὶ αὐτὸ τὸ ἐπιτάχυνε χθὲς ὁ πρωθυπουργός.