Ἡ ἀποφασιστικότης τῶν Εὐρωπαίων καταδείχθηκε στὴν διαχείριση τοῦ ἑλληνικοῦ προβλήματος∙ κάλεσαν ἐπειγόντως στὶς Βρυξέλλες τὸν πρωθυπουργὸ γιὰ τὴν ρύθμιση τῶν ἐκκρεμῶν θεμάτων, ἐνῶ διασφαλίζουν τὴν ἄμυνα τῆς Εὐρωζώνης ἀπέναντι στὶς ἐπιθέσεις τῶν κερδοσκόπων, μὲ τὶς συνεχεῖς παρεμβάσεις τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κεντρικῆς Τραπέζης γιὰ τὴν προστασία τοῦ ἑλληνικοῦ τραπεζικοῦ συστήματος. Τὸ πρόβλημα συζητήθηκε ἐκτενέστατα μεταξὺ τοῦ πρωθυπουργοῦ, καὶ τῶν κορυφαίων παραγόντων τῆς τρόϊκας, μὲ τὴν πρόεδρο τοῦ ΔΝΤ στὸν ρόλο τοῦ σκληροῦ, παρὰ τὶς παραχωρήσεις καὶ τὶς ὑποκλίσεις τοῦ Ναπολεοντίσκου ἀπέναντί της, ὅσο κανενὸς ἄλλου Εὐρωπαίου∙ κανένας δὲν ἔχει ἐμπιστοσύνη στὶς προφορικὲς ὑποσχέσεις του, ὅλοι ζητοῦν ὑπογραφή, διαφορετικὰ δὲν προχωράει τίποτε. Τὰ ἄφησε ὅλα τελευταία στιγμὴ καὶ τώρα ὑφίσταται τὶς συνέπειες∙ μάλιστα στὴν ἑλληνικὴ κοινὴ γνώμη ἐμφανίζονται οἱ δανειστὲς νὰ ἐνδιαφέρονται περισσότερο γιὰ τὴν ἀνάπτυξη, ἐπειδὴ αὐτοὶ τονίζουν ὅτι ἡ φορολογικὴ καταιγίδα θὰ ὁδηγήσει σὲ ἀπότομη ὕφεση καὶ κοινωνικὴ ἐξαθλίωση.