Τοῦ δήμου μάλιστα προεστῶτα

Τὰ συμβαίνοντα στὴν χώρα θυμίζουν τὶς παραμονὲς τῆς ὀλιγαρχίας τῶν τετρακοσίων στὴν Ἀθήνα, τὸ 411 π.Χ., κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου∙ τότε οἱ μελανοχίτωνες τῆς ἐποχῆς εἶχαν ἀσκήσει τρομερὸ κύμα διώξεων ἐναντίον τῶν δημοκρατικῶν, ὅπως κάνουν οἱ τραμποῦκοι τῶν ἡμερῶν μας σχεδὸν καθημερινά. «Καὶ γὰρ Ἀνδροκλέα τέ τινα τοῦ δήμου μάλιστα προεστῶτα ξυστάντες τινὲς τῶν νεωτέρων κρύφα ἀποκτείνουσιν»∙ διότι καὶ τὸν δημοκρατικὸ Ἀνδροκλέα μάλιστα κάποιοι ἀπ’ τοὺς νεώτερους συνωμοτικὰ τὸν σκότωσαν. «Ὅσπερ καὶ τὸν Ἀλκιβιάδην οὐχ ἥκιστα ἐξήλασε»∙ ὁ ὁποῖος καὶ συνέβαλε πολὺ στὴν ἐξορία τοῦ Ἀλκιβιάδη. «Καὶ αὐτὸν κατ’ ἀμφότερα, τῆς τε δημοκρατίας ἕνεκα καὶ οἰόμενοι τῷ Ἀλκιβιάδῃ ὡς κατιόντι»∙ καὶ γιὰ ἀμφότερα αὐτόν, γιὰ λόγους δημοκρατικοὺς καὶ πιστεύοντας ὅτι ἐὰν ἐπανέλθει. «Καὶ τὸν Τισσαφέρνη φίλον ποιήσοντι χαριεῖσθαι, μᾶλλόν τι διέφθειραν»∙ καὶ τὸν Τισσαφέρνη θὰ κάνει φίλο τῆς πόλεως, χωρὶς καμμία ἀφορμὴ τὸν σκότωσαν.