Ἡ διάχυση τῆς καταθλίψεως, γιὰ τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ δημοψηφίσματος, ἔγινε μὲ ἀστραπιαία ταχύτητα στὴν πρωτεύουσα καὶ ἐπαρχία∙ ἀπ’ τὸ πρωὶ χάθηκε τὸ χαμόγελο στὸν κόσμο καὶ ὅλοι περίλυποι καὶ βιαστικοὶ κυκλοφοροῦν στοὺς δρόμους, ὅπως καὶ κατηφεῖς στὶς οὐρὲς τῶν τραπεζῶν. Οἱ μεγαλύτεροι ἐλάχιστες περιπτώσεις θυμοῦνται παρομοίας θλίψεως καὶ ἀπουσίας τοῦ μειδιάματος καὶ τῶν θερμῶν χειρονομιῶν τῶν Ἑλλήνων, ποὺ ἀποτελοῦν ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ ὕφους μας∙ κανένας δὲν φαίνεται εὐχαριστημένος, ἐνῶ καὶ οἱ ἐλάχιστοι ποὺ ὁμολογοῦν ὅτι ψήφισαν ὄχι, τὸ λένε μὲ μισὴ καρδιὰ καὶ σκυμμένο τὸ κεφάλι. Γενικὴ εἶναι ἡ ἐντύπωση ὅτι οἱ δύσκολες μέρες τώρα ἀρχίζουν καὶ ὅτι ἀκόμη δὲν ἔχουμε δεῖ τίποτε∙ ὅταν γενικευθοῦν οἱ ἐλλείψεις στὴν ἀγορὰ καὶ στὰ εἴδη πρώτης ἀνάγκης θὰ καταλάβουμε καλύτερα.