Ὅλοι οἱ πολιτικοὶ ἀρχηγοὶ ζήτησαν, μὲ τὴν ἔναρξη τοῦ συμβουλίου τους, ἀπ’ τὸν πρωθυπουργὸ νὰ ἐξηγήσει τοὺς λόγους γιὰ τὴν διακοπὴ τῶν διαπραγματεύσεων καὶ τὴν προκήρυξη τοῦ δημοψηφίσματος τὴν τελευταία ὥρα, ὅταν εἶχε ἀποσυρθεῖ ἀπ’ τὸ τραπέζι ἡ ἐπίμαχη πρόταση∙ ὁ Ναπολεοντίσκος δὲν ἀπάντησε καὶ δημιουργήθηκε τὸ πρῶτο χάσμα στὶς συνθῆκες ὁμαλῆς διεξαγωγῆς τῆς συζητήσεως. Παρὰ τὶς προσπάθειες τοῦ Προέδρου τὸ κλίμα δὲν ἀποκαταστάθηκε, διότι οἱ ἀρχηγοὶ κατάλαβαν ὅτι ὁ πρωθυπουργὸς δὲν ἤθελε νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθύνες του καὶ ὅτι κάτι ἄλλο εἶχε στὸ μυαλό του∙ πιὸ ἐπιθετικὸς ἦταν ὁ Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ὁ ὁποῖος ὑπογράμμισε μὲ ἔμφαση, ὅτι ἡ κυβέρνηση παρέλαβε τὴν οἰκονομία σὲ ἀνάπτυξη καὶ τὴν ἔφερε σὲ χειρότερη κρίση ἀπ’ τὴν πενταετία, μὲ συνθῆκες κατοχῆς πλέον. Οὔτε σὲ αὐτὰ ἀπάντησε ὁ Ναπολεοντίσκος, παρὰ δεσμεύθηκε γιὰ ἀποδοχὴ τοῦ διαλόγου καὶ πλήρη ἐνημέρωση τῶν ἀρχηγῶν γιὰ τὶς διαπραγματεύσεις.