Ἡ πτώση στὸν τουρισμὸ εἶναι κατακόρυφη, ἀμέσως μετὰ τῆν προκήρυξη τοῦ δημοψηφίσματος, καὶ φθάνει στὸ 50% στὴν ἀκύτρωση τῶν κρατήσεων, ἐνῶ διαγραφόταν μία ὑπέροχη χρονιά, μὲ αὔξηση γύρω στὸ 40%, μετὰ τὰ γεγονότα στὴν Τυνησία∙ τώρα οἱ τουρίστες φεύγουν γιὰ Τουρκία καὶ Ἱσπανία. Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι, μὲ τὸ κλείσιμο τῶν τραπεζῶν, χάθηκε ἡ φερεγγυότης καὶ οἱ τουριστικὲς ἐπιχειρησεις δὲν μποροῦν νὰ ἀνταποκριθοῦν στὶς ὑποχρεώσεις τους, ἐνῶ καὶ ἡ προμήθεια τῶν ἐφοδίων γιὰ τὰ ξενοδοχεῖα εἶναι πολὺ προβληματική, πέραν, ὑποστηρίζουν, ὅτι ἦταν ἐσκεμμένη ἡ καταστροφή, διότι ἀποκλείουν τὴν πιθανότητα τοῦ νὰ μὴν γνώριζαν στὴν κυβέρνηση γιὰ τὶς συνέπειές της. Οἱ μεγάλες βιομηχανίες διακόπτουν τὴν λειτουργία τους, διότι δὲν ἔχουν πρῶτες ὗλες καὶ ἀνταλλακτικά, ἀκόμη καὶ οἱ καταναλωτικές.