Ἡ ἀλληλεγγύη τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν κατεγράφη στὶς ἀποφάσεις τῶν Κοινοβουλίων τους, στὶς ὁποῖες ἐπικυρώθηκε ἡ συμφωνία τῆς Εὐρωζώνης καὶ ἡ ἐνδιάμεση χρηματοδότηση πρὸς τὴν Ἑλλάδα∙ οἱ Εὐρωπαῖοι τήρησαν τὴν ὑπογραφή τους, παρὰ τὶς ἀρχικὲς ἐπιφυλάξεις τῶν κυβερνήσεών τους κατὰ τὶς διαπραγματεύσεις. Αὐτὲς ὅμως ἦταν ἀπόρροια τῆς στάσεως τοῦ Ναπολεοντίσκου μὲ τὶς ψευδολογίες του καὶ τὶς παλινωδίες του ἐπὶ πεντάμηνο∙ οἱ Εὐρωπαῖοι γνώριζουν ἄριστα ὅτι πληρώνουν τὴν ἀδράνεια καὶ τὴν ὑστεροβουλία τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐσκεμμένη ὑπονόμευση τῆς οἰκονομίας μὲ τὸ κλείσιμο τῶν τραπεζῶν. Ἐδεχθησαν τὰ βάρη, διότι, ὅπως εἶπε ὁ Μανουὲλ Βάλλς, «Εὐρώπη χωρὶς τὴν Ἀθήνα καὶ τὴν Ἑλλάδα, εἶναι Εὐρώπη χωρὶς τὴν Γαλλία ἐπίσης».