Οἱ πολιτικὲς συνθῆκες θυμίζουν πολὺ τὸ τέλος τῆς περιόδου τῶν τριάκοντα τυράννων στὴν ἀρχαία Ἀθήνα∙ ἡ καταπάτηση τῶν δημοκρατικῶν θεσμῶν εἶναι ἡ ἴδια ἢ καὶ χειρότερη, ἐνῶ οἱ ἐκτελέσεις ἀντικαταστάθηκαν μὲ θανάτους ἀσθενῶν καὶ ἡλικιωμένων στὰ νοσοκομεῖα. Ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης γράφει: «χαλεπὸν οὖν τοῖς φαύλοις τοῦ παντὸς βίου καθάπερ ἀθάνατον εἰκόνα μετὰ τὴν ἴδιαν τελευτὴν ἀπολείπειν τοῖς μεταγενεστέροις»∙ εἶναι δύσκολο λοιπὸν στοὺς φαύλους σὲ ὅλη τὴν ζωή τους νὰ ἀφήσουν εἰκόνα ἀθάνατη στοὺς μεταγενεστέρους μετὰ τὸν θάνατό τους. «Καὶ γὰρ εἰ μηδέν ἐστι πρὸς ἡμᾶς τὰ μετὰ θάνατον, καθάπερ ἔνιοι τῶν φιλοσόφων θρυλοῦσιν»∙ καὶ ἂν δὲν ἀπομένει τίποτε ἀπὸ ἐμᾶς μετὰ τὸν θάνατον, ὅπως ἰσχυρίζονται μερικοὶ φιλόσοφοι. «Ὅμως ὅ γε προγεγενημένος βίος γίνεται πολὺ χείρων ἅπαντα τὸν αἰῶνα ἐπὶ κακῷ μνημονευόμενος»∙ ὅμως ἡ προηγούμενη ζωή μας κακοφημίζεται ἀκόμη χειρότερα, ὅταν μνημονεύεται στὸν αἰῶνα τὸν ἅπαντα.